تا چه ارتفاعی بالا خواهی رفت (2014) نوشته جان سی ماکسول یک کتاب خودیاری در مورد قدرت یک نگرش خوب است. چشم‌انداز مثبت و تمایل برای خوش‌بینی عملکرد بالا را گسترش می‌دهد، درحالی‌که منفی بودن پذیرای فاجعه است. هیچ کس نمی‌تواند هر آنچه را که در زندگی اتفاق می‌افتد را کنترل کند، اما همه می‌توانند نحوه واکنش را انتخاب کنند.

بسیاری از افراد ارتباط بین موفقیت و نگرش مثبت را تشخیص نمی‌دهند. شخصی که جنبه منفی هر فرصتی را می‌بیند مستعد شکست است. شخصی که فرصت را در شکست می‌بیند مستعد موفقیت است. تأکید نتایج را نشان می‌دهد.

یک نگرش با کارایی بالا شامل بسیاری از مؤلفه‌های مختلف است، اما محیط بسیار مهم است. نگرش افراد توسط محیط اطراف خود، به ویژه در دوران کودکی، هنگامی‌که بچه‌ها کنترل زیادی بر محیط خانه خود ندارند، شکل می‌گیرد. درحالی‌که هر نگرش قابل تغییر است، تغییر نگرشی که در کودکی شکل گرفته، دشوارتر است. در نتیجه، والدین باید فرزندان خود را در یک محیط مثبت پرورش دهند.

نگرش نیز با تجربه آگاه می‌شود. افراد فقط می‌توانند تجربیات خود را تا حدی کنترل کنند. برنامه‌ریزی می‌تواند به جبران فاجعه کمک کند، اما از برخی چالش‌ها نمی‌توان جلوگیری کرد. ازآنجاکه تجربه همیشه در جریان است، نگرش نیز به‌طور مداوم در حال تغییر است. تنظیمات باید با ایجاد شرایط جدید انجام شود.

وقتی چالش‌ها پیش آمد، پذیرش آن‌ها مهم است. از نظر عاطفی سالم نیست که بیش‌ازحد از شکست ترس داشته باشید. و هنگامی‌که فاجعه حمله می‌کند، باید آن را در چشم‌انداز خود نگه دارید و در برابر وسوسه برای درونی شدن وضعیت مقاومت کنید. شکست کیفیتی نیست که ذاتی یک شخص باشد. مانند آب و هوا خارجی و گذراست.