کتاب ماشین تجربه نشر هورمزد

دیدیم که انتظارات و پیش‌بینی‌ها بر آنچه می‌بینیم، می‌شنویم و احساس می‌کنیم، تأثیر عمیقی دارد. تاکنون خیلی به تأثیر این مسئله بر کنش‌هایمان نپرداخته‌ایم. بااین‌وجود، وظیفۀ اساسی مغز کمک به زنده ماندن است و این امر کنش در جهانی پیچیده و نامشخص را می‌طلبد. کنش همان‌جایی است که انرژی مصرف شده در مغز خودش را در عمل نشان می‌دهد.

شاید جالب باشد که پیش‌بینی موتور کنش هم هست. علت این است که (طبق پردازش پیش‌بینی‌کننده) کنش‌های روزمره با پیش‌بینی‌های حس‌یافت بدنی محقق می‌شود. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، علت وجود آن‌ها پیش‌بینی جریان حس‌یافت‌های بدنی است، همان حس‌یافت‌هایی که اگر کنش صورت پذیرد شاهدشان خواهیم بود؛ بنابراین کنترل پیش‌بینی‌کنندۀ کنش به‌نوعی التزامی است. مغز پیش‌بینی می‌کند که اگر کنش به شکلی موفق صورت پذیرد چه اتفاقی خواهد افتاد و چه احساسی خواهید داشت و با کاهش خطاهای آن پیش‌بینی، کنش یا حرکت محقق می‌شود. پیش‌بینی احساسی که از انجام یک حرکت موفق خواهید داشت، نتیجۀ مطلوب شما را رقم می‌زند. بحث ما در اینجا ارتباطی به «مثبت اندیشی» ندارد. بلکه می‌خواهیم نحوۀ کنترل بدن توسط مغز را به‌دقت بررسی کنیم. نتیجه این است که کنش موفق شامل نوعی پیشگویی خودکام بخش است. پیش‌بینی اثرات حسی دقیق حرکت، خودش علت حرکت می‌شود.

پیش‌بینی عاملِ مشترکِ ادراک و کنش است؛ و پردازش پیش‌بینی‌کننده (استنتاج فعال) خبر از چیزی پنهان در سازوکار ذهن می‌دهد. کنش و ادراک یکپارچه می‌شوند و در همکاری با هم خطاهای پیش‌بینی را حذف می‌کنند.

-از متن کتاب-