کتاب کیمیاگر نشر داهی

«وقتی واقعاً چیزی را می‌خواهیم، تمام جهان هستی برای محقق‌کردن رؤیای ما دست‌به‌کار می‌شود.» این جمله بارها مثل یک ذکر مذهبی در کتاب کیمیاگر تکرار شده است. این موضوع چقدر می‌تواند درست باشد؟ آیا خواستن همان توانستن بی‌قیدوشرط است؟ بار مثبت این جمله چنان نیرومند است که ناخودآگاه تصاویری از فضا و کهکشان راه شیری و بهشت را به خاطرمان می‌آورد. شاید همین موضوع است که باعث می‌شود به این جمله با دیده‌ی شک بنگریم. بااین‌حال اگر واقعیت همین باشد چه؟ چه چیزی باعث می‌شود کوئلیو از یک جمله‌ی کلیشه‌‌ای بارها استفاده کند و نتیجه‌ی آن شاهکاری ادبی و داستانی ماندگار شود؟ کوئلیو در شاهکارش، «کیمیاگر»، حول همین موضوع صحبت می‌کند؛ اینکه تا وقتی نتوانیم هدفمان را در زندگی بفهمیم، چیزی را که حقیقتاً خوشحالمان می‌کند پیدا نمی‌کنیم. شاید این جمله‌ها کلیشه‌ای به‌نظر برسند، ولی کلیشه اغلب حاصل تجربه و گذشت زمان است و کوئلیو خود نمونه‌ی مسجل داستان کیمیاگر است؛ کسی که در جست‌وجوی سرنوشت دلخواه خود آن‌قدر تلاش می‌کند تا به شهرتی جهانی می‌رسد. کیمیاگر کتاب پیچیده‌ای نیست و زبان سختی ندارد. ساده‌تر بگویم، نمی‌خواهد خواننده را گیج کند. شاید می‌داند بسیاری از مفاهیم ساده ولی مهم زندگی را فقط به این دلیل فراموش کرده‌ایم که از آن‌ها با لحنی پیچیده و خشک یاد شده است که با ذات این مفاهیم همخوانی ندارند. کوئلیو هم این موضوع را به‌خوبی درک کرده و از آن در دومین کتابش به‌خوبی بهره گرفته است. مفاهیم مهم زندگی مثل گوش‌سپردن به ندای دل، سفرکردن و کسب تجربه برای رسیدن به شناخت درونی، ازدست‌دادن برای به‌دست‌آوردن، شکست و ازپاننشستن، نزاع با قلب و در آخر قربانی‌کردن آنچه عزیز است، چیزی است که نه‌تنها در این کتاب، بلکه در سرتاسر زندگی هم با آن روبه‌رو هستیم. کوئلیو با هنرمندی تمام آن‌ها را به ما یادآوری می‌کند و باعث می‌شود از کنار این چالش‌ها که شاید شالوده‌ی زندگی هستند به‌سادگی نگذریم، فکر کنیم و قدرشان را بدانیم. درنهایت، آنچه ماندنی است، همین لحظه‌های ناب درونی‌اند که زندگی را می‌سازند.