کتاب چراغ گاز نشر یکشنبه

راف: پونزده سال پیش که پلیس اومد اینجا کلی کارای مختلف بود که باید انجام می‌شد... حرف زدن با خویشاوندان و دوستان و از این چیزا. بیشترشون رو به من سپردن.

خانم منینگام: خب؟

راف: خب، بین همه‌ی آشناها و فامیل‌ها و خواهرزاده‌ها و برادرزاده‌هایی که باهاشون حرف زدم، یه مرد جوونی هم بود به اسم سیدنی پاور. فکر می‌کنم هیچ‌وقت این اسم به گوشتون نخورده، نه؟

خانم منینگام: پاور؟

راف: بله، سیدنی پاور. براتون آشنا نیست؟

خانم منینگام: سیدنی پاور. نه...

راف: خب، [به سمت چپ میز می‌رود و به سوی خانم منینگام می‌چرخد، در حین صحبت کردن برای خودش نوشیدنی می‌ریزد.] از فامیلای دور بود ولی ظاهراً وابستگی زیادی به اون پیرزن داشت، حتی تو کارای خیرش بهش کمک می‌کرد. اما مسئله اینه که قیافه‌ش یادم مونده بود. چند هفته پیش دوباره دیدمش. یه روز کامل طول کشید تا یادم بیاد کجا دیدمش، ولی آخرش یادم اومد.

خانم منینگام: خب... بعدش چی؟ گیرم که یادتون اومد کی بوده...

راف: خانم منینگام، اینکه سیدنی پاور رو به خاطر آوردم زیادم مهم نبود. چیزی که من رو شوکه کرد خانمی بود که دست انداخته بود تو دستش، و جایی که دیدمشون.

خانم منینگام: خب... اون خانم کی بود؟

راف: شما بودین خانم منینگام. [به سوی پنجره می‌چرخد و سپس به مرکز صحنه می‌رود.] داشتین همین خیابون رو می‌اومدین پایین.

-از متن کتاب-