کتاب چیزی دور گردنت نشر هنوز

او با زشت‌ترین زن دنیا ازدواج کرد. مدیر سیرک معروفی بود و صرفاً برای دیدن این زن به وین سفر کرد. به هیچ وجه از پیش تصمیمش را نداشت ـ قبل از آن حتی به فکرش هم خطور نکرده بود که او را به همسری خود برگزیند. اما پس از آن‌که او را ملاقات کرد و بر شوک اولیه چیره شد، دیگر نتوانست از او چشم بردارد. زشت‌ترین زن دنیا سری بزرگ داشت با برآمدگی‌ها و توده‌های بسیار. چشم‌هایش از دور دو شکاف باریک بودند، ریز و همیشه پرآب که نزدیک به هم، زیر پیشانی کوتاه و پرچینش، قرار داشتند. بینی‌اش که انگار از چند جا شکسته بود، نوکش به کبودی می‌زد و پوشیده از موهای ریز تُنُک بود. دهانش بسیار بزرگ و لب‌هایش متورم و همیشه باز و مرطوب بود و چندین دندان تیز داخل دهانش دیده می‌شد. بدتر از تمام این‌ها، انگار که این همه زشتی هنوز کم باشد، روی صورتش هم موهای زائد نازک بلندی روییده بود.

نخستین بار که ملاقاتش کرد وقتی بود که زشت‌ترین زن دنیا از پسِ پردۀ مقوایی منقوش سیرکی سیار بیرون آمد تا خودش را به تماشاگران نشان دهد. فریادی از سر حیرت و انزجار از نهاد حاضران برخاست. شاید داشت لبخند می‌زد، ولی حالت چهره‌اش شبیه شکلکی اندوهناک بود. بی‌حرکت ایستاده بود و نسبت به نگاه‌های ده‌ها چشمی که به او خیره شده بودند کاملاً هشیار بود؛ چشم‌هایی که مشتاقانه جزئیات صحنۀ مقابل را می‌بلعیدند تا بعد بتوانند این چهره را برای دوستان و همسایگان یا حتی فرزندان‌شان توصیف کنند و آن‌گاه که روبه‌روی آینه به صورت‌های خودشان نگاه می‌کنند بتوانند این چهره را به یاد بیاورند و شکرگزار باشند. او روی صحنه ایستاده بود، و شاید با حسی از برتری، از فراز سرِ تماشاگران، به سقف خانه‌های دوردست چشم دوخته بود.

پس از سکوتی طولانی و آکنده از ناباوری، عاقبت یک نفر فریاد زد: «از خودت برای‌مان بگو!»

او جمعیت را کاوید تا ببیند صدا از کدام نقطه برخاسته است. داشت دنبال کسی که سؤال کرده بود می‌گشت که زن تنومند صحنه‌گردان از پشت پردۀ مقوایی بیرون پرید و به جای زشت‌ترین زن دنیا جواب داد: «او حرف نمی‌زند.»

صدا دوباره بلند شد: «پس تو داستانش را بگو.» زن تنومند گلویش را صاف کرد و روایت داستان را آغاز کرد.

-از متن کتاب-