کتاب سرخ و سیاه نشر مرکز

استاندال رُمان را به آينه‌ای تشبيه کرده که در جاده‌ای در حرکت است، گاهی آبی آسمان‌ها را منعکس می‌کند و گاهی گل و لای و چاله‌های جاده را... سرخ و سياه، شاهکار او، به بهترين وجه نشان‌دهندهی اين نقش رُمان است. آنچه در اين اثر زيربنايیِ ادبيات غرب ترسيم می‌شود فقط سرگذشت جوانی از آغاز قرن نوزدهم فرانسه در گرماگرم توفان‌هايی سياسی و اجتماعی نيست، بلکه انسانی غوطه‌ور در تاريخ است. سرخ و سياه شايد اولين کتابی است که شخصيتی از تودهی مردم را در يک چشم‌انداز پهناور تاريخی، همراه با کاووش عميق روانی مطرح می‌کند. از همين روست که ژولين سورل، قهرمان کتاب، از يک نوجوان جاه‌طلب روستازاده به يک شخصيت نمونهی ادبيات جهانی بدل شده است. همچنان که اسلوب و خواست استاندال است. سرگذشت اين جوان بر زمينه‌ای تاريخی ترسيم می‌شود که دقّت و موشکافی نويسنده، و پايبندی‌اش به کمال واقعگرايی، آن را به وقايع‌نگاری نيمه مستند تاريخی شبيه می‌سازد.