معرفی، خرید و دانلود کتاب با شناس‌نامه‌ها

«او» گفت: «درست است؛ نامش عشق است! نهایتِ همه چیز. هدف تمام خلقت... چرا از آن گریزانی؟ چرا می‌ترسی؟» «من» عاجزانه، در حالی که خود را گناهکارترین موجود عالم می‌دید، زمزمه کرد: «از گنجایش ‘من’ بیرون است. می‌ترسم خدا این را نپسندد. می‌ترسم یک امتحان باشد.» «او» سکوت کرد؛ آن قدر که «من» توانست بارها جملات خود را مرور کند. آن گاه «او» سکوت کلبه را چنین شکست: «چرا فکر می‌کنی این عشق یک‌سویه است؟ به تو گفته بودم مرا هم آدمی بدان چونان سایر مخلوقات، من هم توان درک عشق را دارم. من در تو به چیزهایی رسیده‌ام که از آن بی‌خبری!»