هدف، جاده میخواهد و جاده، سوار!
سوار را اسب نیاز است و اسب را زین!
حال که خلسه بیابان تو را میخواند، از خویش بیرون بزن!
وقت گریز است. تا از خود نگریزی به خویشتن راهت نمیدهند!
برخیز و اسب را زین کن؛
بیابان را عطش شیهه اسبی است که تو را به سرمنزل «خود» خواهد رساند!