کتاب ثانیه در لحظه خاکستر می‌ شود نشر آواژ

-بخش از متن کتاب-

زن: آقا! آهای آقا! زنده‌ای؟

مرد: چیه؟ چرا داد می‌زنی؟ داشتم خواب می‌دیدم‌ها.

زن: عجیبه. اون تو رفتی بخوابی و خواب ببینی؟!

مرد: خانم سر به سر من نذار. چه کار داری با من؟ بذار تو درد خودم بمونم و بسوزم و بمیرم.

زن: ای بابا. آقا شما تو این ماشین لباسشویی عمومی‌ چه کار می‌کنی؟ مگه وسیله شخصیت هست رفتی اون تو؟! بیا بیرون کلی کار دارم.

مرد: دِ اگه می‌تونستم بیام که منتظر امر سرکار خانم نبودم. گیر کردم خانم. گیر کردم.

زن: واقعاً؟!

مرد: بله، واقعاً، تعجب داره؟

زن: بله که داره. همچین ریلکس اون تو خوابیدین که انگار تخت شاهانه است.

مرد: هه! بامزه بود. چی می‌گی خانم، از بس تقلا کردم، خسته شدم و خوابم گرفت.

زن: خب الان من میرم کمک می‌یارم.

مرد: [خونسرد] خب برو بیار.

زن: عجیبه‌ها.

مرد: چی عجیبه؟

زن: چه بیتفاوتی شما. چرا خوشحال نشدی گفتم می‌خوام کمک بیارم؟

مرد: خب هنوز که اتفاقی نیفتاده. شاید نیاری. شاید نتونی. شاید کسی نیاد. اووووه، کلی شاید هست.

زن: چقدر شما بدبینی آقا.

مرد: خانم من حال ندارم بحث کنم‌ها. اصلاً نرو. اصلاً برو پی کارت. فقط با من بحث نکن. من حاضرم این تو بمیرم ولی بحث نکنم.