کتاب مقدمه ای بر فلسفه ی هایدگر نشر انتشارات شوند

هایدگر در مسکیرش که یک شهر مذهبی، سنتی و زراعی بود، در خانواده‌ای فقیر از طبقه‌ی کارگر و در محیطی مذهبی و کاتولیک به دنیا آمد. پدرش، فریدریش، تصدیِ ناقوس کلیسا را بر عهده داشت و گورکن و مسئولِ جامه‌ی روحانیون و ظروف مقدس بود. اما آیا چنین جزئیاتی واقعاً به کارِ فهم فلسفه‌ی هایدگر می‌آید؟ منطقی به نظر می‌رسد که پاسخ دهیم «بله»، گرچه دیدگاه‌های خود هایدگر در این باره آشکارا مبهم و دوپهلویند. هایدگر در سال ۱۹۵۵ در خطابه‌ای مربوط به یک مراسم یادبود در مسکیرش می‌گوید: «هر چه استادی بزرگ‌تر باشد، شخصیت او بیشتر در پسِ آثارش محو می‌شود». اما بعد در همان خطابه از شاعری محلی نقل می‌کند که می‌گوید، «ما به گیاهانی می‌مانیم که چه به مذاق‌مان خوش بیاید و چه نه، باید با ریشه‌های‌مان از زمین جوانه زنیم و در فلک شکوفه دهیم و به بار بنشینیم». زندگی و فلسفه‌ی هایدگر نیز همچون خطابه‌اش آکنده از تناقض است.