کتاب شیر سیاه نشر انتشارات ۳۶۰ درجه

چرا همیشه فکر میکردم که یک مادر به محض در اغوش کشیدن طفل تازه بدنیا امده اش به سمت شادی و شادمانی خیز برمی دارد؟ چرا هیچ کس نگفت که به هنگام خیز برداشتن و شادی و شادمانی ممکن است سرم به سقف بخورد و تا مدت ها گیج. منگ باشم؟چرا هیچ کس نگفت که گذر از دالان بهشت به این راحتی ها نیست؟چرا هیچ کس نگفت که برای مادر شدن باید پیله های سفت و سخت را پاره کرد و با دوبال فرشته سان پرواز کرد؟چرا فکر کردم که امروز می توانم طفلی بدنیا بیاورم و فردا هم چون گذشته،به زندگیم ادامه دهم،بدون اینکه در افکارو رفتار و عقاید و باور ها و روش زندگیم تغییری بدهم؟