کتاب صوتی فقر احمق می کند اثر سندهیل مولاینیتن

آیا افراد فقیر به این خاطر فقیر هستند که تصمیمات بدی می‌گیرند؟ همه‌ی ما شنیده‌ایم که گفته می‌شود افراد فقیر به این دلیل که تصمیمات مناسبی در زندگی نگرفته‌اند موفق نشده‌اند. اما درمورد افراد موفقی که کارهای خود را در لحظات آخر انجام می‌دهند چطور؟ و یا افراد تنهایی که به سختی دوست پیدا می‌کنند؟ این سوالات به نظر نامرتبط باهم هستند اما در یک چیز مشترک هستند «کمبود». برای یکی کمبود زمان، برای دیگری کمبود پول و... از نظر سندهیل مولاینیتن، استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد، و الدار شفیر، استاد روانشناسی دانشگاه تاد، افراد به این دلیل تصمیمات بد می‌گیرند که فقیر هستند! در ادامه به معرفی کتاب فقر احمق می‌کند می‌پردازیم.

درباره کتاب فقر احمق می‌کند

سندهیل مولاینیتن و والدار شفیر در این کتاب درباره این موضوع صحبت می‌کنند که «فقر» چگونه روی ساختار ذهنی افراد تأثیر می‌گذارد و زمانی که ذهن یک فرد متوجه کمبود (Scarcity) در یک منبع می‌شود (حال این منبع می‌تواند پول، زمان و هر چیز دیگر باشد) روی آن منبع تمرکز کرده و در نتیجه از دیگر چیزها غافل می‌شود. همچنین کمبود باعث می‌شود تا ظرفیت ذهنی فرد کاهش پیدا کردن و سرعت پردازش آن نیز کمتر شود. به همین دلیل تصمیمات مناسبی باتوجه به موقعیت‌ها نمی‌گیرد. روانشناسان این مفهوم را به اینصورت توضیح می‌دهند که وقتی ذهن فرد روی یک چیز متمرکز باشد، توانایی‌ها و مهارت‌های دیگر مثل توجه، کنترل روی خود و برنامه‌ریزی بلندمدت مختل می‌شود. به‌گفته‌ی مولاینیتن و شفیر در این وضعیت، پردازشگر ذهن مانند پردازشگر رایانه‌ای که در حال اجرای چندین برنامه است، کند می‌شود. در واقع ما ظرفیت‌های ذهنی‌مان را از دست نمی‌دهیم؛ بلکه توانایی دسترسی به تمام داشته‌های معمولمان را نخواهیم داشت. اگر موضوع زمان را درنظر بگیریم مثال خوبی برای شناخت عملکرد مغز در زمان کمبود است. اغلب افراد این تجربه را دارند که وقتی مهلت انجام یک کار محدود باشد باعث افزایش تمرکز روی آن کار می‌شود اما این تمرکز بهایی هم دارد و بهای آن بی‌توجهی به هرچیزی خارج از محدوده‌ی آن کار است. در این حالت کارهای دیگر یا نادیده گرفته می‌شوند و یا به تعویق می‌افتند. نویسنده از این موضوع برای توضیح بهتر نحوه‌ی عملکرد ذهن در برخورد با کمبود استفاده می‌کند. در بخش دیگر کتاب به موضوع «کمبود، کمبود به بار می‌آور» می‌پردازند و سازوکار تأثیر آن روی زندگی افراد مختلف را توضیح می‌دهند. در فصل انتهایی کتاب به طرح‌هایی برای کمبود و چگونگی انتخاب تصمیمات درست و تغییر در برنامه‌ها و سیاست‌های کلی برای تأثیرگذاری مثبت روی زندگی افراد بحث می‌شود. شما می‌تواند کتاب صوتی فقر احمق می‌کند را در وبسایت و اپلیکیشن فیدیبو بشونید.

درباره سندهیل مولاینیتن و الدر شفیر نویسندگان کتاب فقر احمق می‌کند

سندهیل مولاینیتن در سال ۱۹۷۳ در هند متولد شده است و تحصیلات دانشگاهی خود را در دانشگاه‌های کرنل و هاروارد به اتمام رسانده است. او که برنده‌ی جایزه‌ی نوابع MacArthur است اکنون استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد است و روی موضوعات مربوط به اقتصاد توسعه، اقتصاد رفتاری و مالی شرکت‌ها تحقیق و پژوهش می‌کند.

الدر شفیر، زاده‌ی ۱۹۵۹ در آمریکا و دانشمند علوم رفتاری است. او استاد علوم رفتاری و سیاست‌های عمومی و همچنین استاد روانشناسی و روابط عمومی دانشگاه پرینستون است. او در حوزه‌های علوم شناختی، قضاوت و تصمیم‌گیری و اقتصاد رفتاری پژوهش می‌کند. تحقیقات کنونی شفیر بر تأثیر فقر در تصمیم‌گیری تمرکز دارد. او که به تازگی موفق به دریافت کمک هزینه‌ی گوگنهایم شده است، اعلام کرده است که این مبلغ را صرف ادامه‌ی تحقیقات خود در زمینه‌ی روانشناسی کمبود خواهد کرد.

ترجمه‌ی کتاب جامع اسرار زبان بدن

این کتاب جزء کتاب‌های پرفروش دنیا بوده و به زبان‌های مختلفی ترجمه شده است. آقای سید امیرحسین میرابوطالبی از مترجمان خوب کشورمان نیز این کتاب را به فارسی برگردانده است و با همکاری انتشارت ترجمان علوم انسانی منتشر کرده است. همچنین کتاب صوتی فقر احمق می‌کند با گویندگی تایماز رضوانی در اپلیکیشن فیدیبو در دسترس است.

کتاب فقر احمق می کند برای چه کسانی مناسب است؟

این کتاب به‌طور خاص درمورد پول و نحوه‌ی استفاده و برنامه‌ریزی برای آن اطلاعات خوبی را ارائه می‌کند و توضیح می‌دهد که به چه صورت می‌توانیم با فقر مقابله کنیم. از آنجایی که این کتاب درمورد اقتصاد رفتاری است برای عموم افراد بزرگسال قابل استفاده بوده و همچنین مدیران شرکت‌ها و سیاست‌مداران می‌توانند نکات بسیاری از این کتاب بیاموزند. برای تهیه کتاب صوتی فقر احمق می‌کند که با عنوان فقر جهل می‌آورد نیز منتشر شده است به وبسایت و اپلیکیشن فیدیبو مراجعه کنید.

در بخشی از کتاب فقر احمق می‌کند می‌شنویم

زمانی که به یکی از همکاران اقتصاددانمان از مطالعه‌مان درباره‌ی کمیابی گفتیم، پاسخ داد «علم کمیابی قبل از این هم وجود داشته. شاید اسمشو شنیده باشین. بهش می‌گن علم اقتصاد». البته که حق با او بود. علم اقتصاد درواقع مطالعه‌ی شیوه‌ی به‌کارگیری ابزار محدود برای رسیدن به خواسته‌های نامحدود است، شیوه‌ی مدیریت کمیابی فیزیکی از سوی افراد و جوامع. اگر پولتان را خرج یک کت جدید کنید، پول کمتری برای شام بیرون خواهید داشت. اگر دولت پولش را صرف رویه‌های تجربی مربوط به سرطان پروستات کند، پول کمتری برای ایمنی بزرگراه‌ها خواهد داشت. دیگر بینش‌های اقتصادیْ برآمده از تشخیص این نکته هستند که کمیابی فیزیکی به قیمت‌ها واکنش نشان می‌دهد. و گاهی اوقات این واکنش غیرمنتظره است. دیرین‌شناسان اروپایی در چین قرن نوزدهم این موضوع را با تجربه‌ای ناخوشایند دريافتند.  آن‌ها، که به دنبال استخوان‌های دایناسورها بودند، به روستاییان برای هر تکه استخوانی که پیدا می‌کردند پول می‌دادند. نتیجه چه شد؟ عرضه تحت تأثیر قرار گرفت. افراد به دنبال تعداد بیشتری استخوان بودند. وقتی کشاورزان تکه‌های استخوان را پیدا می‌کردند. آن‌ها را خرد می‌کردند تا تعداد بیشتری استخوان داشته باشند و پول بیشتری دریافت کنند.

رویکرد ما به کمیابی متفاوت است. کمیابی در علم اقتصاد همه‌جا پیدا می‌شود. همه‌ی ما مقادیر محدودی پول داریم؛ حتی پولدارترین افراد هم نمی‌توانند همه‌چیز را بخرند. اما به نظر ما درحالیکه کمیابی فیزیکی همه را در بر می‌گیرد، احساس کمیابی این طور نیست. روزی را تصور کنید که چندتایی جلسه دارید و فهرست کارهایتان به اندازه‌ای نیست که از دست در برود. زمانی که کاری ندارید را صرف طول‌دادن نهار یا حضور در یک جلسه می‌کنید و یا به یکی از همکارانتان زنگ می‌زنید تا احوالش را بپرسید. حالا روز دیگری را تصور کنید که برنامه‌ی کاری‌تان پر از جلسات پشت سر هم است. آن وقتِ آزاد کوتاهی هم که دارید باید به یک پروژه‌ی عقب افتاده اختصاص یابد. در هر دو این موارد زمان از نظر فیزیکی کمیاب است. مقدار ساعتی که سرکار بوده‌اید یکی بوده و فعالیت‌های زیادی برای پر کردن این ساعات پیش رویتان بوده است. با این حال در یک مورد شما عمیقاً نسبت به این کمیابی و محدود بودن زمان آگاه بوده‌اید؛ در مورد دیگر این کمیابی واقعیتی مبهم بوده و شاید اصلاً توجهتان را جلب نکرده باشد.