کتاب سازمان فضایی شهر ایرانی دوره اسلامی امیر منصوری نشر پژوهشکده نظر

پژوهش حاضر، تفسیری از فرایند تحول در برنامه‌ریزی شهری را مد نظر قرار می‌دهد که به موجب آن، نوع نگرش به شهر در اهمیت بالاتری از چارچوب مفهومی برنامه‌ها قرار می‌گیرد. این تحقیق عقیده دارد دیدگاه برنامه‌ریز در مواجهه با شهر، شرط لازم برای موفقیت برنامه‌هایی است که برای مداخله در شهر و هدایت روند توسعه آن در پیش گرفته می‌شود. از این رو تغییر نظام برنامه‌ریزی در ایران، مثلاً، از طرح‌های جامع به برنامه‌های استراتژیک، در حالی که رویکرد تفسیر شهر همچنان رویکردی جزءنگر و چیستی‌گرا باشد، تغییر موفقیت‌آمیزی در برنامه‌ها ایجاد نخواهد کرد، بلکه بدست‌آمدن محصولات مورد انتظار از این تغییر، مشروط و منوط به اصلاح نگرش به شهر از نگاه جزءنگر به رویکرد کل‌نگر و هستی‌شناسانه است.