کتاب رویکرد منظرین در طراحی شهر امیر منصوری نشر پژوهشکده نظر

پرسش از روش معماری، سؤالی است که از دیرباز ذهن متفکران و معماران را به خود مشغول کرده و تاکنون پاسخ‌های زیادی به آن داده شده است؛ اما همچنان هیچ توافقی در "روش معماری کردن" وجود ندارد، بسیاری از معماران بزرگ، تجربه‌های خلاقیت معمارانه خود را قلمی کرده و به موازات نیز محققان زیادی تلاش کرده‌اند از ورای دقت در روش بزرگان به سؤال "چگونه باید معماری کرد؟" پاسخ دهند. این سوال در اغلب رشته های هنر که با مبحث خلاقیت سر و کار دارند مصداق دارد. چگونه باید آفرید؟ موضوع خلاقیت نقاشی باشد یا معماری، شعر باشد یا موسیقی یا هنر دیگر، همواره این پرسش وجود دارد. دانشگاه نیز خود را مسئول آموزش این روش‌ها می‌داند؛ در حالی که "روش" همچنان نامشخص است. در کنار این سوال دیرین، جریان معماری به مثابه هنر خلق فضا، اعم از توده‌های ساختمانی، محوطه‌های بیرونی، شهر، منظر و محیط در حال رشد است و هر روز تعاریف جدیدی از فضا و مکان به دست می‌دهد. آخرین آنها در قرن بیستم رخ داد که مکان، به مثابه جغرافیای آمیخته با تاریخ، تعریف شد و تحول بزرگی در حرفه های مربوط به فضا پدید آورد. منظر محصول این انقلاب در شناخت فضا بود که به تناسب آن رشته های جدیدی را نیز در حوزه خلق فضا پدید آورد. معماری منظر، هنر طراحی منظر بر اساس علم نوین آن است؛ و این هنر نیز در ادامه تکاپوهای دیگر انسان‌ها برای کشف "روش معماری کردن" دچار این سوال شد که چگونه باید منظر را آفرید؟ پاسخ فلسفی به این پرسش، پیگیری مسیری طولانی دارد. اما می‌توان با جمع‌بندی روش‌ها و تجربه‌های حرفه‌مندان به آن پاسخی حرفه ای داد. این کتاب نتیجه این تلاش است.