کتاب آخرین پیشگو جلد 5 نشر انتشارات کتابسرای تندیس

آمده بودند تا او را اسیر کنند. زنی در ایوان معبد ایستاده بود. داخل روپوش نازک ابریشمی سفیدی که به تن داشت و کمرش را بسته بود، به خود لرزید؛ اما سرمای سحرگاهی نبود که درونش را منجمد می‌کرد. از پایین دسته‌ای از مشعل‌های روشن همچون رودخانه‌ای از آتش روی شیب پارناسوس بالا می‌آمدند. رودی که مسیر سنگفرش مقدس را دنبال می‌کرد و از پیچ و خم‌ها رد می‌شد تا به معبد آپولو برسد. صدای ضربات شمشیر روی سپر هم آن‌ها را همراهی می‌کرد. گروهان کاملی از سربازان رومی با پانصد مرد قوی در راه بود. جاده از بین خرابه‌های باستانی و گنجینه‌های غارت‌شده می‌پیچید. هر آنچه قابل سوختن بود هم به آتش کشیده شده بود. رقص شعله‌ها بین ویرانه‌ها، تصویر لرزانی از روزهای بهتر و افتخارات پیشین را مجسم می‌کرد. گنج‌هایی از طلا و جواهرات که سرازیر می‌شد، مجسمه‌های تراشیده شده به دست هنرمندان قدیمی و جمعیتی که پیاده برای شنیدن کلمات وحی از دهان پیشگو جمع می‌شدند. ولی دیگر چیزی از این افتخارات به جا نمانده بود.