کتاب مقدمه ای کوتاه بر روان شناسی دین نشر شاملو

رابطۀ بین روان‌شناسی و دین در بیشتر قرن بیستم رابطۀ بسیار ناراحت‌کننده‌ای بوده است. این دو حوزه را انحصاری در نظر می‌گرفته‌اند: اگر شما روان‌شناس بودید، نمی‌تواستید به طور جدی به دین بپردازید و اگر مذهبی بودید نمی‌توانستید روان‌شناسی را جدی بگیرید. این وضعیت فضایی را به وجود آورده بود که در آن روان‌شناسی دین به عنوان پارادوکس، نوعی امر غیرممکن و در بهترین حالت نوعی عمل توهین‌آمیز تلقی شده که باعث تضعیف باورها می‌شود. برعکس، گاهی اوقات آن را کاربرد نادرست و مسخرۀ علم در مورد چیزی دانسته‌اند که از نظر علمی ارزش توجه کردن را ندارد. من دو موضوع را در پیگیری خاستگاه این وضعیت ناراحت‌کننده و مجادله‌آمیز برگزیده‌ام.