کتاب کامل ترین آئین انشاء و نامه نگاری نشر انتشارات اردیبهشت

نگارش در لغت به معنی: انشاء، تحریر، نوشتن و خط می‌باشد. نگارش به دو لحاظ، صورت (هیأت) و احتوا حائز اهمیت قرار می‌گیرد. همانا به کارگیری کاربرد اصول صحیح هر دو جنبه الزامی می‌باشد. به طوریکه یک نوشته باید هم از لحاظ دستوری و هم بار معنایی طبق معیارهای تعیین شده و فراخور حال مخاطب باشد. بنابراین اگر یک جملۀ بی‌معنی هر چند که به لحاظ شکل و دستور صحیح باشد، باز هم مخاطب را دچار سردرگمی می‌کند و حال آنکه اگر همان جمله طبق الگوهای تعیین شده،‌ اعم از دستوری، خوانشی و غیره نباشد، باز هم مورد پاسخگویی نیاز مخاطب از آن نوشته قرار نمی‌گیرد. چرا که نوشتار هم در نوع خودش وسیله‌ای پرنفوذ برای انتقال احساسات، عواطف و معلومات، اعم از جنبه‌های متفاوت علمی، فرهنگی، ادبی، سیاسی، اقتصادی و غیره می‌باشد. حال آنکه کتب، مجلات، رسانه‌ها و مطبوعات گوناگون در انتقال و اطلاع رسانی آن موارد نقش مهمی را ایفا می‌کنند. پس جایز است که برای برآورده ساختن نیازهای مخاطب از این گستره نهایت سعی و تلاش در بکارگیری صحیح آن اصول ملزم گردد. تا موجبات و سهولت درک و فهم خواننده را ایجاد گرداند. همانا یک نوشتۀ خوب می‌تواند ارزش و بهای زیادی را برای مخاطبان خود به ارمغان بیاورد. چرا که وسیلۀ ارتباط با جنبه‌های متفاوت نیازهای بشر را در بر می‌گیرد. که بالاترین حدّ آن ارتباط انسان با خدا از طریق نوشته‌های الهی در کلام حق است.