کتاب مدیریت به سبک ژاپنی نشر سفیر قلم

وقتی نام کشور ژاپن را می‌شنویم فراتر از فرهنگ خاص ژاپنی‌ها، به یاد سخت‌کوش مردم ژاپن می‌افتیم.  اما برای پیشرفت و بهبود کیفیت کار، تنها سخت‌کوشی و تلاش کافی نیست. در واقع رمز اصلی موفقیت و نتیجه‌ی مطلوبیک مدیریت زمانی به دست می‌آید که کارکنان بتوانند در نهایت امنیت و رضایت شغلی، با اعتماد به نفس بالا کار کنند و هم برای محیط کار و هم برای زندگی شخصی و جامعه فردی مفید باشند. ویژگی‌هایی که به نظر می‌رسد در فرهنگ کار ژاپنی وجود دارد و باعث شده این کشورتبدیل به یکی از قطب‌های اقتصادی جهان شود.

کتاب مدیریت به سبک ژاپنی نوشته‌ی محمد صادقی سیار  راز و رمزهای موفقیت و دلایل پیشرفت ژاپنی‌ها را بررسی کرده است.

درباره کتاب مدیریت به سبک ژاپنی

کتاب مدیریت به سبک ژاپنی: رمز موفقیت و پیشرفت ژاپنی‌ها تالیف محمد صادقی سیار در سال 1393 از سوی انتشارات سفیر قلم منتشر شد. ممکن است در نگاه اول این‌طور به نظر بیاید که مخاطبان این کتاب، مخاطبانی خاص از گروه مدیران، سرپرستان شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ دارد؛ شاید به این دلیل که، بخش‌های مختلف کتاب با عناوین جداگانه هرکدام مثل یک مقاله‌ی کامل درباره ژاپن و شیوه‌ی مدیریت ژاپنی اطلاعات مفیدی در اختیار افراد قرار می‌دهد. اما سبک نگارش و مطالب کتاب به شیوه‌ای است که طیف وسیعی از خوانندگان بتوانند آن را بخوانند. صادقی‌سیار کتاب را به زبانی ساده در 18 بخش نوشته است.

کتاب مدیریت به سبک ژاپنی در واقع مجموعه‌ای از مطالعات و پژوهش‌های نویسنده است که با بررسی دلایل موفقیت شرکت‌های ژاپنی که توانسته‌اند با دستاوردهای بزرگ خود بر رقبا پیروز شوند، اطلاعاتی درباره مردم ژاپن، مدیریت ژاپنی، نظریات و تئوری های مدیریت در ژاپن ارائه می‌دهد.

 کتاب الکترونیک مدیریت به سبک ژاپنی  را می‌توانید درهمین صفحه خرید اینترنتی و دانلود کنید. 

مدیریت به سبک ژاپنی؛ الگویی مناسب برای مدیران ایرانی

یکی از موارد مهم و کلیدی مدیریت در محیط کار داشتن درک درست از روابط انسانی است. «ویلیام اوچی» بنیان‌گذار تئوری مدیریت ژاپنی-نحوه چگونگی مدیریت سازمان‌های ژاپنی- معتقد است  مدیران و کارکنان زمانی می‌توانند در کنار هم موفق کار کنند و نتیجه‌ی مثبتی داشته باشند که هر کدام بدانند در کلیت سیستم مدیریت چه جایگاهی دارند. اوچی معتقد است که «حمایت از کارکنان در تمام دوران خدمت، ایجاد صمیمیت و تفاهم عمیق درمیان آنان، اشتراک مساعی در تصمیم‌گیری، مسئولیت مشترک و خودداری از کنترل و نظارت نزدیک به کار اعضای سازمان سبب می‌شود که کارکنان سازمان را متعلق به خود بدانند و صادقانه تمام نیروی فکری و توانائیهای خود را به منظور بازدهی بیشتر به کار گیرند».

به این شکل ناظران، مدیران و سرپرستان متوجه می‌شوند که استفاده از روش‌های مدیریتی مناسب، ارزیابی‌های دقیق از محیط کار و حمایت و برخورد صحیح با کارمندان  می‌تواند مشکلات کار را اصلاح کند و میزان بهره‌وری را به حداکثر برساند. این همان روشی است که ژاپنی‌ها در مدیریت سازمان‌ها و شرکت‌ها به ویژه شرکت‌های خودروسازی از آن استفاده می‌کنند. رمز موفقیت این شیوه از مدیریت ژاپنی حس مشترک بین مدیران و کارکنان است. در حقیقت همه‌ی اعضا در این شرکت‌ها مسئول و سهیم در همه‌ی موفقیت‌ها و سوددهی‌ها و بالعکس ضرر و زیان آن هستند. این نوع تفکر سازمانی باعث شده تا همه خود را در آینده شرکت سهیم بدانند. به همین دلیل مدیران ایرانی که به دنبال راهبردهای مدیریتی و بهسازی وضعیت تجاری خود هستند می‌توانند با استفاده از ویژگی‌های مدیریتِ ژاپنی عملکرد بهتری را پیش بگیرند. کتاب مدیریت به سبک ژاپنی گزینه‌ی خوبی است تا افراد با نحوه‌ی تفکر و ذهنیت ژاپنی‌ها در مدیریت آشنا شوند.

مروری بر فصل‌های کتاب مدیریت به سبک ژاپنی

در بخش‌های «آشنایی با کشور ژاپن»، « تشکیلات حکومتی ژاپن» و «ساختار کلان نظارتی ژاپن» محمد صادقی سیار اطلاعات جغرافیایی، تاریخی و سیاسی مختصری از کشور ژاپن مرور می‌کند.

مجمع الجزایر ژاپن که به آن نیپون یا نیهون هم می‌گویند، کشوری است در اقیانوس آرام که در غرب ساحل شرقی قاره آسیا واقع شده است. ژاپن یکی از قطب‌ها و قدرت‌های اقتصادی برتر جهان را از نظر تولید ناخالص داخلی دارد. ژاپن کشوری پادشاهی است که بر مبنای قانون اساسی اداره می‌شود. با این‌که این کشور از نظر مساحت خیلی بزرگ نیست اما جمعیت آن بالغ بر 130 میلیون نفر است و یکی از پر تراکم‌ترین کشور‌های جهان محسوب می‌شود.

او در ادامه توضیح می‌دهد که ویژگی‌های نظام مدیریت منابع انسانی این کشور تا حدود زیادی متاثر از میزان رشد، سن و سال افراد و وضعیت اشتغال آن‌هاست. ژاپن در دهه 90 میلادی بالاترین نرخ بیکاری را در کشور خود داشت اما از سال 2006 این نرخ نسبت به سال‌های قبل کاهش چشمگیری داشته است تا جایی که در 8 سال اخیر توانسته در میان کشورهای پیشرفته‌ای مثل فرانسه، آلمان، انگلیس و آمریکا  پایین‌ترین نرخ بیکاری منابع انسانی را داشته باشد.

ژاپن سیستم اداری کارآمد خود را مدیون  تعلیمات و آموزش‌های انجام گرفته در سیستم آموزشی کارا و اثربخش خود است. سیستم اداری و مدیریتی که در دنیا از بهترین‌هاست و بسیاری از کشورها سعی می‌کنند با الگو گرفتن از آن در روند کاری خود بهبود ایجاد کنند. نظام اداری ژاپن قانون‌مدار، ضابطه‌مند و اخلاق‌گراست. در واقع یکی از اهداف مدیریتی در سازمان‌های این کشور  نتیجه‌گرایی، سخت‌کوشی و احترام به نیروی انسانی است. همین دلایل همراه  ویژگی‌های سازمانی، مدیریت یکپارچه ، فضای انگیزشی و نیروی انسانی کارآزموده، مطیع و پر تلاش  باعث شده این کشور در مسیر رشد و توسعه قرار بگیرد. نویسنده در ادامه توضیح می‌دهد که ژاپنی‌ها با تکیه بر نیروی انسانی و استفاده از حداکثر نیرو و توان علمی و عملی چطور در جهت یک نظام منسجم مدیریتی قدم بر می‌دارند.

«حلقه‌های کنترل کیفیت»، «آژانس مدیریت و هماهنگی» و «آشنایی با نحوه تفکر و ذهنیت ژاپنی‌ها» سه بخش دیگری است که نویسنده در هر کدام از تفکرات و استراتژی‌های ژاپنی‌ها می‌گوید. ساده‌زیستی، تجربه‌گرایی، مصالحه و لبخند در بحث، ابراز احساسات به جای منطقی بودن، جواب مودبانه و ظاهر مثبت به جای پاسخ‌های رک و صریح از ویژگی‌های بارز ژاپنی‌هاست که در این فصل‌ها از آن صحبت شده است.

نویسنده بیان می‌کند که ژاپنی‌ها در استقبال و استفاده از ایده‌های خارجی بسیار بی‌تعصب‌اند و این ایده‌ها را به شیوه‌ای پسندیده و مطلوب با فرهنگ بومی خود تطابق می‌دهند. نویسنده ضمن اشاره به این نکته که کارگروهی و وفاداری به گروه در ژاپن اهمیت زیادی دارد، در ادامه می‌گوید که اما نسل امروز ژاپن نسبتا سمت و سویی غربی پیدا کرده و روابط خانواده رو به تضعیف است.

در بخش‌ «14 اصول مدیریت ژاپنی» نویسنده بعد از معرفی چهارده اصلی که ژاپنی‌ها در مدیریت به آن پایبند هستند بیان می‌کند که « مدیریت یکی از پایه‌های چهارگانه توسعه در کنار سه پایه «فرهنگ برای خواستن»، «دانش برای دانستن» و «فناوری برای توانستن» است که شدن را میسر می‌سازد. مدیریت قبل از این‌که یک علم باشد، هنر است؛ هنر را نیز بدون استعداد نمی‌توان فرا گرفت. برخی معتقدند که ژاپنی‌ها استعداد خدادادی در مدیریت دارند و اصولاً علم را از دیگران می‌گیرند ولی خود مدیریت می‌نمایند؛ به‌نظر می‌رسد با توجه به سوابق این کشور شاید تا حدودی این نظر قابل قبول باشد».

«تاریخ و آینده مدیریت ژاپنی»، «جامعه ژاپنی در آینده» و «فلسفه به کارگیری نظام مشارکت» سه بخش دیگری هستند که آقای صادقی سیار از موفقیت و رقابت‌های شرکت‌های بزرگ ژاپن، طرز برخورد و نگاه ژاپنی‌ها به کار، روش‌های مشارکت کارکنان، ترقی و تعالی کارگران، درس‌هایی از فرهنگ تجارت ژاپنی، فرهنگ مدیریتی ژاپنی و علل پیشرفت آن، ویژگی‌های نظام ارتقای کارکنان و شایسته سالاری توضیحاتی ارائه می‌کند. و در ادامه بیان می‌کند که ویژگی‌های نظام بهره‌وری نیروی انسانی در نظام اداری ژاپن به چه شکل است.

بخش‌های «چرا ژاپنی‌ها موفقند»، «مدیریت ژاپنی» ، «ژاپن چگونه ژاپن شد» و «اصول مدیریت دمینگ و نظام پیشنهادات در ژاپن» قسمت‌هایی از کتاب هستند که نویسنده در آن‌ها توضیح می‌دهد که کدام ویژگی‌های مدیریت ژاپنی در موفقیت‌های اقتصادی، اجتماعی و روانشناختی نهادها و جامعه‌ی ژاپن تاثیرگذار بوده است.

«استارت پیشرفت»، «بهسازی راهبردهای رقابتی»، «راهکار رقابتی جدید» و «معایب مدیریت ژاپنی» چهار بخش پایانی کتاب هستند که صادقی سیار توضیحی از تاثیر تاریخ در پیشرفت‌های اقتصادی و اجتماعی ژاپن می‌دهد و اینکه چطور مفهوم رقابت در کنار بهره‌وری برای ژاپنی‌ها تبیین می‌شود. در آخر نویسنده بعد از برشمردن ویژگی‌های مدیریت ژاپنی از معایب این سبک از مدیریت توضیحاتی ارائه می‌کند.

در بخشی از کتاب مدیریت به سبک ژاپنی می‌خوانیم

یکی از مدیران آمریکایی که مدتی برای یک دوره آموزشی به ژاپن رفته بود، تعریف کرده است که روزی از خیابانی که چند ماشین در دو طرف آن پارک شده بود می گذشتم؛ رفتار جوانی نظر مرا جلب کرد. او با جدیت و حرارتی خاص مشغول تمیز کردن یک ماشین بود؛ بی اختیار ایستادم. مشاهده فردی که این چنین در حفظ و تمیزی ماشین خود می‌کوشد مرا مجذوب کرده بود؛ مرد جوان پس از تمیز کردن ماشین و تنظیم آیینه های بغل، راهش را گرفت و رفت. چند متر آن طرف تر در ایستگاه اتوبوس منتظر ایستاد؛ رفتاروی گیجم کرد. به او نزدیک شدم و پرسیدم مگر آن ماشینی را که تمیز کردید متعلق به شما نبود؟! نگاهی به من انداخت و با لبخندی گفت: من کارگر کارخانه ای هستم که آن ماشین از تولیدات آن است. دلم نمی خواهد اتومبیلی را که ما ساخته ایم کثیف و نامرتب جلوه کند.