کتاب «رستاخیز جان» نوشته سید مرتضی آوینی (۱۳۷۲-۱۳۲۶) است.
آوینی فیلمساز مستند و روزنامهنگار حوزه دفاع مقدس بود که در سال ۱۳۷۲ بر اثر ترکش مین به شهادت رسید.
از او آثار بسیاری بهجامانده است. این کتاب با موضوع (ادبیات، فرهنگ و رسانه) منتشر شده و عناوین فهرست آن به این شرح است؛ ادبیات آزاد یا متعهد؟، رمان و انقلاب اسلامی، آزادی قلم، رستاخیز جسم و رستاخیز جان، زبان و فضا.
در بخش ادبیات آزاد و یا متعهد کتاب «رستاخیز جان» میخوانیم:
«آزادی» میان ما و آزادنگاران مشترک لفظی است و چهبسا که این دو آزادی در ظاهر نیز مشابهتهایی با یکدیگر داشته باشند. آن آزادی که میگویند، «رهایی از تقید و تعهدی» است و این آزادی که ما میگوییم نیز «آزادی از هر تعلقی» است. تفاوت در آنجاست که ما حقیقت انسان را در خلیفة اللهی او میجوییم و بنابراین، «انسان کامل» و «عبدالله» را مشترک معنوی میدانیم، اما آنان بندگی خدا را نیز ازخودبیگانگی میدانند. در این صورت، اگر برای بشر قائل به حقیقتی فردی و یا جمعی نباشند که بار رهایی از تقیدات و تعهدات به آن رجوع کند، در واقع انسان را به«خلا» احاله دادهاند و به «هیچ»؛ و چه تفاوتی میکند که این یک «هیچ فلسفی» باشد و یا یک«هیچ حقیقی»؟
آزادی در نفی همه تعلقات است جز تعلق به حقیقت، که عین ذات انسان است. وجود انسان در این تعلق است که معنا میگیرد و بنابراین، آزادی و اختیار انسان تکلیف اوست در قبال حقیقت، نه حق او برای ولنگاری و رهایی از همه تعهدات. و مقدمتا باید گفت که هنر و ادبیات نیز در برابر همین معنا ملتزم است».