کتاب صوتی جشن بی معنایی نشر نوین کتاب

میلان كوندرا در آوریل ۱۹۲۹، در شهر "برنو" ایالت "بوهمیا" چكسلواكی به دنیا آمد. او پس از جنگ جهانی دوم و پیش از شروع تحصیلات دانشگاهی، مدتی به عنوان كارگر و نوازنده ی جاز كار می كرد. بعد وارد دانشكده شد و به مطالعه ی موسیقی، فیلم، ادبیات و زیبایی شناسی پرداخت. پس از پایان تحصیلاتش نیز مدتی به عنوان دستیار و سپس به عنوان استاد دانشكده‌ی فیلم فرهنگستان هنرهای نمایشی "پراگ" به كار پرداخت و در همان زمان، سروده‌ها، مقاله‌ها و نمایشنامه‌های خود را منتشر نمود و بعدها به جمع نویسندگان مجله‌های ادبی همچون "لیترارنی نوین" و "لیستی" پیوست. وی در سال ۱۹۴۸ مانند بسیاری از روشنفكران آن زمان، به حزب كمونیست پیوست و در سال ۱۹۵۰، به دلیل گرایش‌های فردگرایانه از حزب بیرون انداخته شد؛ اما بار دیگر، از ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۰ به این حزب روی آورد. كوندرا در سال ۱۹۵۲، به عنوان سخنران ادبیات جهانی در آكادمی فیلم منصوب شد. وی در سال ۱۹۵۳، نخستین كتابش را كه مجموعه‌ی شعری با نام "انسان، باغ بزرگ" بود، منتشر کرد و در سال‌های دهه‌ی ۵۰، به كار ترجمه، مقاله نویسی و نمایشنامه نویسی پرداخت. در اندیشه‌ی كوندرا، پندار و گمان واهی، همچون سدی باشكوه، انسان را از شناخت خویش و جهان خویش باز می‌دارد. برخی از منتقدان ادبی، آثار کوندرا را فلسفی و برخی این ویژگی را نقطه‌ی ضعف آثار او دانسته‌اند. اما آنچه مشخص است، کوندرا در آثارش پرسش‌هایی را بیان می‌کند و در پیوند با روند داستان، پاسخ‌هایی به آن می‌دهد که حوزه‌‌ی فرهنگی اروپا برای آنها یافته است. این پرسش‌ها گاه ‌چنان بار معنایی ژرفی می‌یابند که وارد حوزه‌ی پدیدارشناسی فلسفی می‌شوند. اما در کل، همگی تفکر برانگیزند و در محدوده‌ی پرسش از وجود قرار می‌گیرند. میلان كوندرا یكی از نویسندگان شناخته‌شده و پرطرفدار در ایران است كه تاكنون آثار زیادی از این نویسنده به فارسی ترجمه شده و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.