کتاب مسافر نشر نی

مسافر، همچون بسیاری از آثار میکل‌آنجلو آنتونیونی، از شاخص‌های سینمای مدرن است. طرح داستانی فیلم، و حتی فیلمنامه کامل آن، بیش‌تر شبیه به آثار پلیسی/ جاسوسی/ حادثه‌ای است. فیلمی درباره جابه‌جایی دو شخصیت، رفتن در قالب شخصی مُرده و کسب هویت او، همراه با تعقیب و گریز، ظاهراً هیچ ربطی به آنتونیونی ندارد. اما در پرداخت، او باز هم این فیلمنامه را تبدیل به اثری درباره همان دغدغه‌های همیشگی‌اش - هویت، تنهایی، سرگشتگی، ناتوانی، عدم ارتباط‌های انسانی، و... - کرده است. و این‌همه، بیش‌تر در فضاسازی و شیوه روایت او متجلی است. بااین‌حال، فیلمنامه مسافر به‌دلیل جذابیت‌های روایی و خط هیجان‌انگیز و پرپیچ‌وخم داستانی‌اش خواندنی‌ست. برای آن مفاهیم آنتونیونی‌وار هم، خب باید خود فیلم را دید.