کتاب غریزۀ جنسی و سرکوبی آن در جوامع ابتدایی نشر ثالث

مالینوفسکی در تحول پژوهش‌های انسان‌شناسی قرن نوزدهم به رشته‌ای علمی، دقیق و تجربی، نقش بزرگی داشت و مبتکر روش و مکتبی بود که چندی بعد به فونکسیونالیسم مشهور شد. او در ابداع این روش هرگز مطلق‌گرا نبود و پیوسته مفهوم «فونکسیون» را بازسازی می‌کرد و توسعه می‌داد. مالینوفسکی آیین‌های نظری انسان‌شناسی قرن نوزدهم، به‌ویژه مکتب تحول و توسعه را، به سختی مورد انتقاد قرار داد و کوشید تا به جای نظریه‌سازی رایج، روش مشاهده، مقایسه، تجربه و استقرا، را که در علوم به‌کار می‌رفت، جایگزین کند. اگرچه در انسان‌شناسی طرفدار روشی علمی و دقیق بود، ولی از نگرش جزئی و یک‌جانبه که بدون توجه به هماهنگی و یکپارچگی جامعه و فرهنگ ساخته و پرداخته باشد، پرهیز می‌جست. او می‌کوشید تا هر واقعه اجتماعی را در چارچوب کلی فرهنگی آن بنگرد. از منظر او، فونکسیونالسیم برای تحقیقات علمی و مقایسه تطبیقی پدیده‌ها در فرهنگ‌های گوناگون ابزاری لازم به شمار می‌رود. او در کتاب دریانوردان اقیانوس آرام نوشت، هدف نهایی انسان‌شناس باید دریافت دیدگاه‌های فرد بومی، رابطه‌اش با زندگی و نگرش او به جهان پیرامونش باشد.