کتاب چرند پرند نشر ثالث

ادبیات در طول تاریخ رسالت‌های مهمی را بر دوش داشته است. همواره بخشی از بار تغییرات مهم جوامع بر دوش نویسندگان و به‌خصوص روزنامه‌نگاران بوده است. روزنامه‌نگاران زیادی در طول تاریخ از قلمشان برای تأثیر بر افکار عمومی استفاده کرده‌ و تلاش‌ کرده‌اند جامعه‌ی بهتری بسازند. ازآنجایی‌که بیشتر حکومت‌های جهان تحمل مخالف نداشته‌اند بیشتر روزنامه‌نگاران به استفاده از زبان طنز روی آورده‌اند تا در لفافه حرفشان را بزنند و درعین‌حال از تیغ سانسور هم در امان باشند. علامه دهخدا کی از روزنامه‌نگاران عصر مشروطه است که از قلمش در همین راه استفاده می‌کرد. چرند و پرند یکی از اولین و بهترین نمونه‌های طنز سیاسی در ایران است.

‌درباره‌ی کتاب چرند پرند اثر علی‌اکبر دهخدا

کتاب چرند پرند مجموعه‌ی نوشته‌های علی‌اکبر دهخدا با امضای دخو است. این مجموعه مقالات از سال ۱۳۲۵ در روزنامه‌ی صوراسرافیل منتشر می‌شد. روزنامه‌ی صوراسرافیل یکی از مهم‌ترین روزنامه‌های عصر مشروطه در ایران بود و مطالب آن طرفداران بسیاری داشت. ستون چرند پرند دهخدا که هر دفعه در آن انتقادات سیاسی اجتماعی جذابی منتشر می‌شد یکی از خواندنی‌ترین بخش‌های این روزنامه بود.

نشر ثالث سال ۹۲ مجموعه‌ی این مقالات را کنار هم گرد‌آوری کرد و در قالب کتابی که پیش رویتان است در بازار کتاب ایران ارائه داد. پیش‌تر ناشرانی مانند کانون معرفت نیز این اثر را منتشر کرده‌بودند.

‌درباره‌ی علی‌اکبر دهخدا نویسنده‌ی کتاب چرند پرند

علامه علی‌اکبر دهخدا نویسنده، روزنامه‌نگار، محقق و شاعر ایرانی در آغاز قرن اخیر است. او متولد سال ۱۲۵۷ در تهران است. او تحصیلات مقدماتی‌اش را در مکتب گذراند و در بیست‌سالگی هنگامی‌که مدرسه‌ی علوم سیاسی تهران بازگشایی شد با قبولی در آزمون ورودی وارد این مدرسه شد. او از اولین فارغ‌التحصیلان مدرسه‌ی سیاسی تهران است. دهخدا پس از فارغ‌التحصیلی از این مدرسه در وزارت امور خارجه مشغول به کار شد و مدتی هم سفیر ایران در بالکان بود.

او پس از بازگشت به ایران درگیر جنبش مشروطه شد و مدتی بعد در کنار جهانگیرخان صوراسرافیل و میرزا قاسم خان تبریزی به کار برای روزنامه‌ی صوراسرافیل مشغول شد. صوراسرافیل روزنامه‌ی پردردسری بود و بارها توقیف و تعطیل شد.

درنهایت با به توپ بسته شدن مجلس به دست محمدعلی شاه دهخدا هم به پاریس تبعید شد و دوران دیگری از چاپ صوراسرافیل آغاز شد. علامه دهخدا در این سال‌ها در سوئیس و ترکیه نیز زندگی کرده است. او بعدها به ایران آمد و وکیل مجلس شد.

یکی از مهم‌ترین کارهای علامه دهخدا نوشتن لغت‌نامه‌ی معروف دهخدا بود که از سال ۱۳۱۳ شکل گرفت. اولین جلد این کتاب ارزشمند سال ۱۳۱۸ منتشر شد. لغت‌نامه‌ی دهخدا کم‌کم به یک طرح ملی تبدیل شد و افراد بیشتری درگیر آن شدند. علامه دهخدا سال ۱۳۳۴ در ۷۷ سالگی درگذشت و در ابن‌بابویه ری به خاک سپرده شد.

از میان آثار دیگر علامه دهخدا می‌توان به امثال‌وحکم، فرهنگ فرانسه به زبان فارسی، پندها و کلمات قصار و تصحیح دیوان شاعران مختلف از جمله منوچهری، حافظ، سوزنی سمرقندی، فرخی سیستانی و ... اشاره کرد.

چرا باید کتاب چرند پرند را خواند؟

چرند پرند یک کتاب مهم است. مجموعه مقالاتی که هرکدام بسیار ارزشمندند و بازتابی از وضعیت اجتماعی سیاسی دوران دهخدا را ارائه می‌کنند. دهخدا در این مجموعه با زبان شیرین و جذابی که مخاطب عام را هم پای حرف‌هایش نگه‌می‌داشت با استفاده از روزمرگی‌ّها و خاطرات و دردسرهای روزنامه و موضوعاتی ازاین‌دست مطالبی می‌نوشت که هرکدام موضوع یا مطلبی مهم را نشانه رفته بود و درون‌مایه‌ی بسیار غنی‌ای داشت. خواندن مقالات چرند پرند علامه دهخدا علاوه بر آن‌که بسیار لذت‌بخش است و مخاطب را به فضای متفاوت آن سال‌ها در ایران می‌برد نکات زیادی هم برای اندیشیدن و آموختن دارد. به‌علاوه آنکه این اثر به لحاظ ادبی هم بسیار ارزشمند است و لذت یک مطالعه‌ی خوشایند را برای فرد فراهم می‌کند.

انتشارات ثالث کتاب چرند پرند را عرضه کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است.

کتاب چرند پرند در دسته‌ی کتاب‌های طنز سیاسی قرار دارد.

کتاب چرند پرند مناسب برای گروه سنی بزرگ‌سال است.

تعداد صفحات نسخه‌ی چاپی کتاب 182 صفحه است که با مطالعه‌ی روزانه 20 دقیقه می‌توانید این کتاب را در 9 روز بخوانید.

کتاب چرند پرند حجم اندکی دارد و برای افرادی که وقت کافی برای خواندن کتاب‌های طولانی را ندارند و قصد دارند کتابی مختصر با موضوع طنز سیاسی را بخوانند مفید خواهد بود.

آنچه در بالا خواندید بررسی و نقد کتاب چرند پرند اثر علی‌اکبر دهخدا بود. خرید و دانلود این اثر در همین صفحه امکان‌پذیر است. برای مطالعه‌ی دیگر کتاب‌ها در زمینه‌ی طنز سیاسی می‌توانید به قسمت دسته‌بندی کتاب‌ها مراجعه و کتاب‌های این موضوع را یکجا مشاهده کنید.

‌در بخشی از کتاب چرند پرند می‌خوانیم

امان از دوغ لیلی

ماستش کم بود آبش خیلی.

خلاف عرض کنم؟ شاید در مفتاح شاید در تلخیص شاید در مطول و شاید حدایق السحر، درست خاطرم نیست. یک‌وقتی می‌خواندیم «ارسال‌المثل و ارسال المثلین»، بعد پشت سر این دو کلمه صاحب کتاب می‌نوشت که «ارسال‌المثل، استعمال نظم یا نثری است که به‌واسطه کمال فصاحت و بلاغت گوینده، حکم مثل پیداکرده و در السنه خواص و عوام افتاده است.» من آن‌وقت‌ها همین حرف‌ها را می‌خواندم و به همان اعتقاد قدیمی‌ها که خیال می‌کردند هر چه توی کتاب نوشته صحیح است، من هم گمان می‌کردم این حرف هم صحیح است؛ اما حالا که کمی چشم و گوشم وا شده، حالا که سروگوشم قدری می‌جنبد و حالا که تازه سری توی سرها داخل کرده‌ام می‌بینم که بیش‌تر از‌ آن حرف‌هایی هم که توی کتاب نوشته‌اند پر و پای قرصی ندارد. بیش‌تر از آن مطالب هم که ما قدیمی‌ها محض همین‌که توی کتاب نوشته‌شده ثابت و مدلل می‌دانستیم پاش به‌جایی بند نیست.

از جمله همین ارسال‌المثل و ارسال المثلین که توی کتاب‌ها می‌نویسند استعمال نظم یا نثری است که غایت فصاحت و بلاغت مطبوع طباع شده و سر زبان‌ها افتاده؛ مثلاً بگیریم همین مثل معروف را که هر روز هزار دفعه می‌شنویم که می‌گویند:

امان از دوغ لیلی

ماستش کم بود آبش خیلی

وقتی آدم به این شعر نگاه می‌کند، می‌بیند گذشته از این‌که نه وزن دارد و نه قافیه یک معنای تمامی هم ازش درنمی‌آید و از طرف دیگر می‌بینم که در توی هر صحبت می‌گنجد در میان هر گفتگو جا پیدا می‌کند یعنی مثلاً به قول ادبا مثل سایر است.