کتاب تک‌درخت انجیر اثر الیف شافاک نشر انتشارات البرز

هرکدام از آدم‌ها یک روزی، یک جایی از این کره‌ی خاکی وقتی که به دنیا آمدند، مثل بذری کوچک توی خاک کاشته شدند و درست مثل یک درخت از خاک آن سرزمین برآمدند، ریشه زدند، رشد کردند، سبز شدند و شکوفه دادند. اما این خاک، چیزی بیش از بستر زندگی است؛ خاک، مأمن خاطرات و هویت است و آنگاه که از این مأمن جدا می‌شوی، زخمی عمیق در جانت رخنه می‌کند. انگار بخشی از وجودت میان ریشه‌هایی که جا گذاشته‌ای، اسیر شده باشد. خاک است که روحت را به‌سوی خود می‌کشد و خاک است که سنگینی‌اش دمار از روزگار آدمی که از آن دل‌کنده، درمی‌آورد. الیف شافاک (Elif Shafak) در کتاب تک درخت انجیر (The Island of Missing Trees)، این زخم را با زبانی شاعرانه و از چشم‌اندازی بی‌بدیل روایت می‌کند؛ تک درخت انجیر درد هجرت را از زبان یک درخت بیان می‌کند و به زیبایی هرچه‌تمام‌تر زخم از ریشه کندن را به تصویر می‌کشد.