کتاب مجموعه مقالات در نقد و معرفی آثار عباس کیارستمی زاون قوکاسیان نشر دیدآور

در سینما به دو طریق می‌توان شاعر بود. یکی که گاه تصنعی هم هست، تنها بسنده‌کردن به کلام یا صورت ملفوظ شعر و الهام‌گرفتن از آن ویا کاربرد آن در دیالوگ‌های فیلم است، این شیوه‌ای است که در سینمای معاصر ایران به کار می‌رود. در طریق دیگر، شعر به‌مثابه رابطه درونی در سینما مورد توجه قرار می‌گیرد، یعنی در نگرش خود سینماگر و در عملِ زیبایی‌شناختی ساختن فیلم به‌وسیله وی، و این شیوه کیارستمی است. سینما برای او شیوه‌ای است شاعرانه برای ورود به زندگی و یکی‌شدن با شخصیت‌ها و فضاهایی که مورد کاوش قرار می‌گیرند. بدین علت است که در آثارِ کیارستمی، موضوع فیلم آن‌قدر اهمیت ندارد که نحوه ورود به آن و تبدیل‌اش به اثری شاعرانه. (رامین جهانبگلو)