کتاب تمحیص محمدرضا عابدینی نشر معارف

کتاب تمحیص که راجع به سنت ابتلاء و خالص سازی در قرآن و روایات می‌پردازد توسط استاد محمدرضا عابدینی به طبع و تحریر درآمده است. این کتاب توسط دفتر نشر معارف چاپ و به دوستداران آثار استاد عابدینی تقدیم گردیده است.

ابتلائات از دو منظر مختلف

در ادامه مطالبی که پیشتر بیان ،شد ذکر این مطلب ضروری است که تحلیل ابتلائات و سختیها دو لایه دارد که ضمن توجه به هر ،یک نباید آن دو را با یکدیگر خلط کرد از یک منظر این حوادث ،سخت ،ناگوار موجب کمبود و نرسیدن به آرزوها و همچنین تحمل فشارهاست که در این لایه رویین مصائب طبيعتاً عده ای در تنگنا و ناراحتی هستند.

حتی ممکن است این سختی به واسطه بی تدبیری برخی از اهل ایمان به وجود آمده باشد در این منظر، همه مسئول و موظف‌اند تا در اصلاح آن و کاهش تأثیرات نامطلوبش قدمی بردارند پیشنهاد دهند و راه‌حلی بیابند؛ چه موضوع در اختیار ما باشد و کوتاهی‌های ما سبب آن شده باشد و چه امری غیرارادی باشد و بر اثر کوتاهی دیگران به وجود آمده باشد؛

منظر دیگری که کمتر به آن نگاه می‌شود این است که هرگاه سختی و فشاری پیش آمد باید با رویکردی الهی از آن بنبست‌ها خارج شد در این نگاه ابتلائات درحقیقت راهگشا و ارتقادهنده اهل ایمان است و این سختی‌ها حتی اگر بر اثر بی تدبیری فردی یا گروهی به وقوع پیوسته ،باشند باز هم خداوند سبحان آن را تطهیر برای عده ای و سکوی پرتاب و اخلاص برای عده دیگری قرار می‌دهد به همین جهت مؤمنین با این نگاه به سمت رفع مشكلات قدم بر می‌دارند که این سختی‌ها چگونه سبب رشد و کمال آنها خواهد . . . .

تطبیق سنت‌های انبیای پیشین بر آخرالزمان

بنا بر صریح روایتی نورانی که در این بخش ارائه شد، سنت‌های الهی در میان اقوام انبیای سابق السلام ، در دوران حضرت قائم نیز جریان خواهد داشت بنابراین اگر لزوماً در زمان ظهور، ایمان از کدورت و ناخالصی جدا می‌شود لاجرم کسی که می‌خواهد در مسیر فرج گام بردارد، باید در مسیر جدایی ایمان از کدورت‌ها باشد تا به آن مرتبه از خلوص و پاکی برسد که حتی از نمایان شدن نامه اعمالش میان مردم هیچ باکی نداشته باشد.

همچنین از آن رو که مؤمن اعمال و باورها و خلقیاتش یکسره از صدق محض است او به فرج شخصی و عمومی و محوضت لازم رسیده است؛ چراکه حرکت به سمت فرج از صدق ظاهر و باطن و همچنین محض شدن می‌گذرد؛ و دوگانگی و نفاق و دورویی باور و رفتار، در سمت مخالف آن حرکت است؛ چراکه در متن دوگانگی شرک است.

اگر کسی می‌خواهد به سمت ظهور و فرج انفسی حرکت کند راه آن در دایره صدق در گفتار و رفتار است؛ و علامتش آن است که ظاهر و باطن او آن قدر تناسب دارد که ترسی از آشکار شدن زوایای زندگیاش پیش چشمان دیگران ندارد. در مقابل اگر کسی تفاوت ظاهر و باطنش و نیت و عملش آن قدر زیاد باشد که از نگاه او، قابل نمایش برای عموم مردم نیست چنین فردی از صحنه ظهور و فرج شخصی دور شده است و با امامش و ظهور امامش فاصله دارد. پس وظیفه اصلی و هم واحد مؤمنین تنها شناخت امام . . . .