کتاب منظره‌ی دریایی نشر قطره

پرده بالا می‌رود. نانسی و چارلی روی تل‌ماسه‌ای در ساحل نشسته‌اند. آفتاب می‌تابد. لباس غیررسمی به تن دارند. یک پتو و یک سبد پیک‌نیک کنارشان است. ناهارشان را خورده‌اند. نانسی در حال جمع‌وجور کردن وسایلشان است. مکثی کوتاه و سپس صدای عبور هواپیمایی از راست به چپ صحنه شنیده می‌شود. صدا به‌تدریج بلند و کرکننده و سپس محو می‌شود.

نانسی: عجب سروصدایی راه می‌ندازن.

چارلی: بالاخره یه روزی می‌خورن به تل‌ماسه‌ها. نمی‌فهمم به چه دردی می‌خورن.

نانسی: (به اقیانوس نگاه می‌کند و آه می‌کشد.) به‌هرحال... آه چارلی اینجا خیلی قشنگه! نمی‌شه تا همیشه همین‌جا بمونیم؟ خواهش می‌کنم!

چارلی: نچ.

نانسی: تو حتی دلیلش رو هم نمی‌گی، فقط می‌گی نه!

چارلی: چون.

نانسی: اینکه نشد دلیل!

چارلی: چون... چون تو واقعاً همچین چیزی رو نمی‌خوای.

نانسی: می‌خوام!

-از متن کتاب-