کتاب ساچیکو یعنی شادی نشر انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان

داستان رابطه‌ی دختری به نام ساچیکو با مادربزرگش است. مادربزرگ که اتفاقا هم‌نام ساچیکو است یک روز اعلام می‌کند که مادربزرگ نیست و فقط پنج سال سن دارد و می‌خواهد به خانه‌شان برگردد. از این ‌جای داستان است که قهرمان کتاب دچار چالش‌هایی می‌شود. او باید یاد بگیرد چطور با بحرانی که وارد زندگی‌اش شده است، کنار بیاید. آیا او یاد می‌گیرد چطور با بحران آلزایمر مادربزرگش روبرو شود؟

در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «من و مادربزرگ هر دو یک اسم داریم: ساچیکو. ساچیکو به زبان ژاپنی یعنی «شادی». من اولین نوه‌ی مادربزرگم بودم. وقتی به دنیا آمدم، او آن‌قدر خوشحال شد که اسم خودش را روی من گذاشت. آن‌وقت‌ها مادربزرگ عاشق من بود و همیشه هوایم را داشت؛ اما حالا عوض شده است؛ خیلی عوض شده است. حالا عین خیالش نیست که کنارش ایستاده‌ام.»

کمیکو ساکایی در توضیحی درباره‌ی کتابش نوشته است: «آلزایمر بیماری‌ غم‌انگیزی است. کسانی که دچارش می‌شوند بیشتر حافظه‌ی کوتاه‌ مدتشان را از دست می‌دهند. آن‌ها حتی فراموش می‌کنند که چه کسی هستند و در چه دوره‌ای زندگی می‌کنند. مادربزرگم بسیار قوی و مهربان بود؛ اما این بیماری او را تغییر داد. من آن زمان نمی‌توانستم این بیماری و تغییر او را درک کنم. یا آنکه سر در بیاورم چه می‌کند. فقط به او نگاه می‌کردم. آن زمان من بچه بودم؛ اما حالا که بزرگ شده‌ام احساس می‌کنم اگر او الان این‌جا بود، کارهای زیادی می‌توانستم برایش بکنم.»