کتاب ‌‫سرقت سکه‌ی کمیاب جلد 9 نشر انتشارات کتابسرای تندیس

پارکر به مدت دو هفته اوقاتش را در ساحل شنی بیلاکسی با زنی به نام بل[ گذراند، اما کم‌کم حوصله‌اش سر رفت و یک روز بی‌درنگ با هتل تسویه کرد و آدرس مقصد بعدی‌اش را برای هندی مک‌کی فرستاد و به نیواورلئان رفت. در یکی از مسافرخانه‌های مرکز شهر اتاقی برای خودش گرفت و همان شب اول با دختری که خواننده‌ی محلی بود آشنا شد، اما دخترک فقط بلد بود مدام از دست مدیر برنامه‌هایش که چطور دارد به حرفه‌اش گند می‌زند غرغر کند، بنابراین پارکر بعد از سه روز دست‌به‌سرش کرد و به جایش با یکی از رقاصه‌های خیابان بوربن دوست شد.

اما همچنان بی‌قرار بود. هفته‌ی بعد، از آن رقاصه هم جدا شد و یک شب به بارانداز رفت تا قدمی بزند که دو مرد به قصد دزدیدن کفش‌هایش به او حمله‌ور شدند. وقتی متوجه شد دارد از کش دادن دعوا لذت می‌برد از خودش بدش آمد و کارشان را تمام کرد و به مسافرخانه برگشت و باروبنه‌اش را بست. آدرس جدیدش را برای هندی مک‌کی فرستاد و با اولین پرواز عازم لاس وگاس شد.

رفتن به وگاس فکر بدی بود، چون اهل قماربازی نبود. مدام بی‌قرار بود و ظاهراً قصد نداشت بی‌خیال دختربازی شود. یک بار از ظهر تا عصر با سه نفر بود و دست آخر سومی را به اسم اولی صدا زد. به هر حال دخترک پیشش ماند، اما باعث شد متوجه شود زیادی حواسش پرت شده است، بنابراین فردای همان روز با هواپیما به سن دیگو رفت و یک کلبه‌ی ساحلی در جنوب شهر به مدت یک هفته اجاره کرد تا مدتی تنها باشد. طبق معمول آدرس جدیدش را فرستاد و زیر آفتاب ساحل دراز کشید.

فکرش مدام درگیر زن‌ها بود، اما دلیلش را می‌دانست؛ عصب‌های بدنش بودند که وادارش می‌کردند دست به کار دیگری بزند. فکر کردن به کار در آن شرایط حماقت بود و پارکر نمی‌خواست حماقت کند. از آخرین کارش از حد کافی هم بیشتر پول داشت و در جاهای مختلف کشور مبالغی اندوخته بود، بنابراین فعلاً نیاز نبود دست به کار تازه‌ای بزند. این‌که آدم فقط به قصد انجام، دست به کاری بزند چیز خطرناکی است.

-از متن کتاب-