کتاب برگ هیچ درختی نشر نیماژ

صمد طاهری آبادانی ساکن شیراز؛ داستان‌نویسی متمایز، کسی که با رئالیسم خاص خودش جادویتان می‌کند. «زخم شیر» را به‌خوبی به‌یاد داریم و تأثیرش بر حال‌وهوای داستان‌نویسی امروز. حالا با رمانی کوتاه میخکوبمان می‌کند. با قصه‌ی سیامک و عمو عباس، با فضای به‌شدت پایبند به واقعیت و در عین حال بسیار فراتر از آن.

«برگ هیچ درختی» محصول تمام‌وکمال نویسنده‌ی زبردستی‌ست که همزمان که چهارچوب واقع‌گرایی ناب و در عین حال رعب‌آور اجتماعی را برای خودش در نظر گرفته است اما قطعاً پا را از این محدوده فراتر می‌گذارد و کاری با خواننده می‌کند کارستان و آن سرش ناپیدا.

«برگ هیچ درختی» روایت برگ‌هایی‌ست متعلق به هیچ درختی؛ درخت هیچ! برگ‌هایی معلق میان زمان و مکان…

«برگ هیچ درختی»برگ‌ها را نشان می‌دهد اما در اصل ساقه‌ها و ریشه‌های نامرئی را نشانه می‌گیرد و رویا و مالیخولیا را آنچنان با زندگی اجتماعی مردمان ما در می‌آمیزد که مخاطب درمی‌ماند این چه ضیافت ویران‌کننده‌ای‌ست که همه‌مان را از خرد و کلان در بر گرفته است؟

«برگ هیچ درختی» رمانی کوتاه و ۸۰ صفحه‌ای‌ست اما هرگزاهرگز رمانی کوچک نیست و چه بسا آنقدر بزرگ که جوایز امثال نوبل و پولیتزر و چه و چه برایش کوچک خواهند بود؛ گمان می‌کنید اغراق می‌کنیم؟ اگر این ۸۰ صفحه‌ی عزیز را بخوانید آنچنان بر خود می‌لرزید که درخواهید یافت نه تنها اغراق نکرده‌ایم که حتی حق مطلب را هنوزاهنوز آنطور که شایسته بوده ادا نکرده‌ایم. چاره‌ای نمی‌ماند جز این‌که بگوییم بی‌شک «برگ هیچ‌درختی» را هرکس خوانده باشد و شاهکاری ادبی نداندش، یا مغرض و تنگ‌نظر است و یا چیزی از جهان داستان‌نویسی نمی‌داند.