کتاب سکوت سرد سنگ ها نشر فکربکر

مهربان خدای ای

ای خدای مهربان با ما مدارا می کنی

در تصوّر هم نگنجد آن چه با ما می کنی

گر به دامانت در آویزیم دست التماس

هر چه باشد آرزوی ما مهیّا می کنی

هر چه ممکن نیست از رأی تو ممکن می شود

اشک باران را زتوفان موج دریا می کنی

گر شود خورشید پنهان شامگه در پشت کوه

ماه را روشنگر تاریک شب ها می کنی

چون شب ظلمت به فرمانت به پایان می رسد

نور باران عالم از خورشید رخشا می کنی

گر چه ستّارالعیوبی گرچه غفّارالذنوب

اهل کبر و کینه را همواره رسوا می کنی

کوه را با زلزله از بیخ و بن بر می کنی

غلغله از زلزله هر گوشه بر پا می کنی

ارگ بم را بشکنی در هم ستون اندرستون

عزم ویرانی چو در هر سوی دنیا می کنی