کتاب خورشید خاندان اسکورتا نشر ثالث

از آن‌جا که تبارشان بر پایه‌ی یک هتک حرمت بنا شده است، اسکورتاها در حالی که بَختک نفرینی بر آن‌ها فروافتاده به دنیا آمده‌اند. در مونت پوچیو، روستای کوچکی در جنوب ایتالیا، آنان فقیرانه روزگار می‌گذرانند و تا دَم مرگ ثروتی نمی‌اندوزند. اما همواره این آرزو را در سر می‌پرورانند که از آن ناچیزی که زندگی برای‌شان باقی می‌گذارد، از نسلی به نسل دیگر، مُرده‌ریگی بر جای بگذارند. اگر از دکّان محقّر تنباکوفروشی خانوادگی که از آن‌چه به آن «ثروت نیویورکی» می‌گویند به کف آمده، بگذریم، داروندارشان به سانِ تجربه‌ای، خاطره‌ای، خُرده‌ای از خِرد، بارقه‌ای از لذّت و یا به‌گونه‌ی یک راز، غیرمادی می‌نماید. درست مانند آن‌چه کارملای پیر ـ با صدایی گرفته مثلِ رخدادهای آشکارای قدیمی ـ از بیم آن که کلمات با شتاب نیایند و یکی پس از دیگری از کف‌اش نروند، به کشیش کهنه‌کار مونت پوچیو، که هم‌دوران خود اوست، می‌سپارد.

رُمان تازه‌ی لورن گوده، رمانی است آفتابی (برآمده از آفتاب) و عمیقاً انسانی که زندگی خاندانی از سرزمین «پویی» را به تصویر می‌کشد، که در آن هر نسل و هر فَرد با اتّکا به اراده‌ی مُقدّرِ خویش می‌کوشد تا غرور اسکورتایی خود را حفظ کرده و برای بشارت خوش‌بختی بر مردمانِ خود تلاش کند.