کتاب پسران رویین نشر چشمه

سوتلانا اَلکسیویچ (متولد ۱۹۴۸)، اولین نویسنده‌ی اهل بلاروس که نوبل ادبیات بُرد، در پسران رویین از تهاجم خونینِ شوروی به افغانستان و سربازانِ کُشته‌شده‌ای می‌گوید ه در تابوت‌هایی از جنس روی به وطن‌شان بازگشتند و شبانه، بی‌آن‌که اجازه‌ی گشودن تابوت‌های‌شان داده شود، به خاک سپرده شدند. او پای غلیان تأثیرانگیز عواطف و روایات صریح مادران، فرزندان، پرستاران، پیاده‌نظام‌ها و نیروهای اداری از جنگی می‌نشیند که هستی‌شان را می‌سوزاند اما بانیانش آن را عملیات «حافظ صلح» نامیدند و حتی جنگ بودنش را هرگز به رسمیت نشناختند.

سوتلانا الکسیویچ، آن‌طور که فیلیپ گورویچ در نیویورکر نوشته، در آثارش «نه در خدمت یک ایدئولوژی که در خدمت یک ایده است: گوش سپردنِ با دقت به مردمان عادیِ زمانه‌اش و به روی کاغذ آوردن شنیده‌هایش به گیراترین صورت ممکن.»

پسران رویین سومین کتاب از پنجگانه‌ی صداهایی از آرمانشهرِ نویسنده است که چهار جلد دیگر آن به ترتیبِ سال انتشار از این قرارند: جنگ چهره‌ی زنانه ندارد، آخرین شاهدان، نیایش چرنوبیل و زمان دست‌دوم.