کتاب درمان فراتشخیص متمرکز بر هیجان نشر برگ و باد

در این کتاب، تیمولاک و کیوگ یک دیدگاه فراتشخیصی ارزشمند و متقن از درمان ارائه می‌کنند که به‌جای درمان علائم، بر تبدیل آسیب‌پذیری هیجانی هسته‌ای تمرکز دارد. آن‌ها EFT)درمان متمرکز بر هیجان) را با رویکردهایی که بیشتر شناختی رفتاری هستند، در درمان فراتشخیصی مقایسه می‌کنند و نشان می‌دهند که درمان متمرکز بر هیجان چه تفاوتی با رویکرد شناختی رفتاری دارد.

نویسندگان درمان متمرکز بر هیجان را چنین توضیح می‌دهند که کژکاری هیجانی نه‌تنها زمانی رخ می‌دهد که نشانه های هیجان‌های ثانویه دچار کژتنظیمی شده باشند، بلکه همچنین زمانی رخ می‌دهد که هیجان‌های اولیه زیربنایی کتمان شده باشد. در درمان متمرکز بر هیجان، اجتناب از نشانه‌های هیجان‌های ثانویه – مانند ترس، اضطراب، ناامیدی، یا شرم – و یا کژتنظیمی علایم هیجان‌ها – مانند وحشت، ترس، شرم و خشم – نیست که با مواجهه با مهارت‌های مقابله‌ای برای کاهش برانگیختگی، درمان می‌شود. در عوض، دیدگاه لایه‌ای‌تر از هیجان، بین علایم هیجانات ثانویه و اولیه، سازگار و ناسازگار، تمایز قائل می‌شود و به نظر می‌رسد همراه با داشتن تجربیات هیجانی جدید که جایگزین تجربیات قدیمی می‌شود، تغییر رخ می‌دهد. درمان متمرکز بر هیجان فراتشخیصی همچنین بر اهمیت تنظیم دو نفرۀ عاطفه با استفاده از یک رابطۀ همدلانه و ایجاد روایت‌های جدید بدون توجه به تشخیص تأکید دارد. فرآیند تغییر در درمان متمرکز بر هیجان شامل دسترسی به هیجان از طریق نزدیک شدن، آگاه شدن، اجازه دادن، تحمل، تنظیم، نمادسازی و پذیرش هیجان و همچنین تغییر افکار ناسازگار با گرایشات کنش هیجانی متناوب و ساختن روایت‌های جدید مبتنی بر هیجان‌های جدید است.

عنصر کلیدی فراتشخیصی درمان متمرکز بر هیجان - آسیب‌پذیری هیجانی هسته‌ای و تظاهرات مختلف آن که از تشخیص فراتر می‌رود - به وضوح روشن شده است. نویسندگان نشان می‌دهند که چگونه مشکلات سلامت روان مبتنی بر رنج هیجانی است که هدف اصلی درمان است. درمان متمرکز بر هیجان، فرض می‌کند که علی‌رغم تشخیص، پرداختن و تحول احساسات دردناک هسته‌ای، منجر به کاهش علائم و بهبود سلامت روان می‌شود. علاوه بر این، درمان متمرکز بر هیجان بیان می‌کند که تبدیل هیجانی در درمان از طریق ایجاد پاسخ‌های هیجانی سازگار جدید (مانند شفقت به خود، خشم سالم تعیین‌کنندۀ مرز) برای تغییر احساسات ناسازگارانۀ پیشین اتفاق می‌افتد. در این دیدگاه، تحول صرفاً کاهش هیجان منفی و کاهش علایم هیجانات ثانویه از طریق مواجهه، خاموشی یا خوگیری نیست؛ درعوض تغییر و تبدیل هیجانی به معنای افزایش تجربه و بیان هیجان‌های اولیه است. تغییر نه با ارزیابی مجدد شناختی، بلکه با پذیرش اتفاق می‌افتد: درک و تبدیل هیجان‌های دردناک هسته‌ای بوسیله فعال کردن هیجان‌های سازگار.