کتاب مقدمه‌ ای بر اوتیسم فروغ اسدی‌پایین‌لموکی نشر پادینا

اوتیسم اختلالی عصبی-رشدی است که در سه سال اول زندگی بروز می‌کند و مادام العمر است، شاخصه‌ی اصلی آن نقص در ارتباط و تعاملات اجتماعی و بروز رفتارهای کلیشه‌ای و خزانه‌ی رفتاری، حرکتی و… محدود می‌باشد. بخش‌های مختلف مغز در افراد دارای اوتیسم در همکاری با یکدیگر دچار مشکل می‌شوند.

اوتیسم بر روی درک افراد از دنیا و تعاملاتشان با افراد اثر می‌گذارد. افراد دارای اتیسم، دنیا را متفاوت تر از بقیه می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند. اوتیسم بیماری نیست و درمان دارویی قطعی نیز ندارد، اما با توانبخشی فرد دارای اتیسم می‌تواند مهارت کسب کرده و زندگی مستقلی داشته باشند و همچنین نبوغ خاصی را از خود نشان دهد. اوتیسم شرایطی به صورت طیف بوده که از شدید تا خفیف متغیر است. اوتیسم بودن به صورت‌های متفاوتی در رفتارهای فرد دارای اوتیسم نمایان می‌شود.

بعضی از افراد دارای اوتیسم، مشکلات همراه دیگری نیز از جمله کم‌توانی ذهنی، اختلال یکپارچگی حسی، اختلال بیش‌فعالی و نقص توجه، صرع و مشکلات گوارشی دارند؛ که به معنای این است که این افراد نیازمند سطوح حمایتی مختلفی هستند، اتیسم بر روی درک افراد از دنیا و تعاملاتشان با افراد اثر می‌گذارد. افراد دارای اوتیسم، دنیا را متفاوت‌تر از بقیه می‌بینند، می‌شنوند و حس می‌کنند.

این اختلال در بیماران اُتیستیک باعث می شود که مغز نتواند در زمینه رفتارهای اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی به درستی عمل کند. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیستم در زمینه ارتباط کلامی و غیر کلامی، رفتارهای اجتماعی، فعالیت‌های سرگرم کننده و بازی دارای مشکل می باشند. اوتیسم در طبقه بندی قبلی به جزو " اختلالات نافذ رشد" یا به اختصار "پی دی دی " بود. در طبقه بندی جدید بیماری‌های روانی DSM5 گروهی با نام اختلالات طیف اوتیسم معرفی شد. این طیف ‌شامل اختلال آسپرگر، اختلال رِت، و اختلالات نافذ رشد که با معیارهای بیماری‌های ذکر شده مطابقت ندارند، می‌باشد. این اختلال دارای معیارهای شناخت خاص خود هست که توسط انجمن روانشناسی آمریکا مشخص شده‌اند در کشوری مانند ایران با جمعیت حدود ۷۰ میلیون نفر احتمال می رود حدود ۲۸۰ هزار بیمار اُتیستیک وجود داشته باشند.

فراموش نکنیم که این تعداد هر روز در حال رشد می باشد. طبق مطالعات انجام شده توسط وزارت آموزش و سایر سازمان‌های دولتی آمریکا، اوتیسم در این کشور با نرخ رشدی برابر با ۱۰ تا ۱۷ درصد در حال ازدیاد است. در سایر کشورها نیز مانند کشور ما این بیماری در حال رشد نگران کننده ای است و فعالیت‌هایی از طرف سازمان‌های مسئول در جهت شناساندن این بیماری به جامعه و موارد لازم انجام شده است. اوتیسم در سراسر دنیا دیده می شود و در پسران بیشتر از دخترها مشاهده شده است. به عبارت دیگر نژاد، مکان زندگی، میزان سواد، وضعیت مالی، نوع اعتقاد، شیوه زندگی، و... هیچکدام تأثیری در شانس بروز اُتیسم ندارند.