معرفی، خرید و دانلود کتاب صوتی سمفونی بند کفش

- بخشی از کتاب: در سلول نمره چهار مرد متهم با قد و قواره‎ی کوتاه و لاغر مثل یک جوال خالی زغال در گوشه‎ای کز کرده بود. این سومین روزش بود. تنهایی بیشتر رنجش می‎داد تا گرسنگی و سرما. یک گوشه سست و کرخت کنجل شده بود. سلول نمره چهار دو متر عرض داشت، سه متر طول و دو و نیم متر بلندی. درست باندازه‎ی یک خم پانزده متری. سلول نمره چهار پنجره نداشت. سلول نمره چهار روشنایی نداشت. وقتی مرد متهم را به سلول نمره چهار می‎تپاندند، کراوات، کمربند، ساعت و بند ساعت، زنجیر کلید، کلش‎ها و بند کفش‎هاش را ازش گرفتند. مثلاً برای اینکه تو سلول با اینها خودکشی نکند. سنجاق زیر یقه‎ی کت و قلم خودنویسش را هم گرفته بودند که نکند یک‌دفعه اینها را فرو کند به یک جاییش و خودش را بکشد. قصد داشتند که متهم سلول نمره چهار را زنده نگاه دارند. از آنجا که یک ذره روشنایی به سلول نمره چهار راه نمی‎یافت، مرد متهم حساب شب و روز و وقت از دستش در رفته بود. نمی‎دانست چه وقت و چه ساعتی است. با اینکه سه روز بیشتر نبود که اینجا چپانده بودندش، اما به نظرش می‎رسید که پنج یا ده روز است. متهم سلول نمره چهار توی خودش جمع شده، مثل یک چیز گردی سر جاش گز کرده بی‎حرکت مانده بود. سلول نمره چهار در کوتاهی داشت و این در اندازه‎ی کف دست سوراخی داشت که با یک تخته‎ی متحرک جلوش گرفته شده بود. یک تور سیمی هم از زیر تخته جلو سوراخ را می‎گرفت. نگهبان سلول نمره چهار زود زود تخته‎ی متحرک را کنار می‎زد و بعد از آنکه متهم را از زیر چشم می‎گذراند دوباره دریچه را می‎بست. متهم کوتاه قد و لاغر سلول نمره چهار، یخ کرده و کرخت و کنجله، تو فکر گربه‎اش بود که تنها و گرسنه در خانه مانده. تو فکر که می‎رفت دریچه تق می‎کرد و باز می‎شد و تق می‎کرد و بسته می‎شد.