معرفی، خرید و دانلود کتاب عبور موقت

در فضایی که مکان، معماگونه در نقطه ای از کائنات گمشده و دیگر مکان معنای مکانِ متعارف را نمی دهد و زمان نیز مفهومِ مرسوم خود را برای آدم های به دام افتاده در سیاهچاله ای سرگردان و عمیق تداعی نمی کند، دخمه ای دیده می شود گمشده در زمان و مکان، دخمه ای در میان دخمه های تودرتو، دخمه ای کوچک و بی پنجره با یک میز سنگی، یک درِ ورودی بزرگ، یک درِ خروجی سفید رنگ و یک درِ خروجی سیاه سوخته و همچنین چند قابِ عکسِ رنگ و رو رفته ی بدون عکسِ به دیوار کوبیده شده. مردی با لباس بلند که یک سوی آن به رنگ سفید و سوی دیگر آن به رنگ سیاه مزین شده است در پُشتِ میز سنگی نشسته و زیر لب با خودش سخن می‌گوید. امروز چه خبر شده نمی دونم، یک روز هزارتا آدم آوار می کنن روی سرمون یک روز هم هیچ خبری نیست، نه برویی نه بیایی، چه کار می کنن اصلاً معلوم نیست؟ آدم اگه گیرتون نمیاد لااقل چهارتا حیوون بفرستید از این خماری در بیایم اینجا. مسئول با مگس کُش سعی می کند مگسی دستپاچه را که در فضای دورِ سرش می چرخد و گاهی نیز در گوشه ی میز می نشیند از پای درآورد و در بار آخر با مگس کُش بر روی میز و مگس با هم می کوبد. به ناگاه نوری سفید رنگ همچون رعد در فضای دخمه می درخشد و صدای بسیار مهیبی زوزه کشان شنیده می شود و مسئول به سرعت مگس کُش را در زیر میز پنهان می کند. نگاهِ مردِ مسئول به مگسِ نشسته بر روی میز که علیرغم ضربه ی مگس کُش هنوز زنده است و دست و پایش را لیس می زند می افتد و بعد تبسمی بر گوشه ی لبِ او می نشیند، مگس نیز نیشخندی حواله ی او می کند. مسئول دستی به روی سر خود و همچنین ریش های انبوه و بلندش می کشد و بر روی صندلی کمی نیم خیز می شود و باز نشیمنگاهِ فربه اش را بر روی صندلی سنگی می گذارد و کمی بر روی آن جابجا می شود و تلاش می کند با ظاهری مرتب در پُشتِ میز سنگی به نظر بیاید. مدت زیادی نمی گذرد که بدون دَق الباب کردن، در باز می گردد و مردی به داخل هُل داده می شود، مردِ جوان کمی گیج و مَنگ به نظر می رسد. او پیراهنی سفید رنگ با کت و شلوار سیاه رنگ به تن دارد و دستمالی نیز بر دور گردنش افتاده و امتداد آن بر روی سینه اش آویزان است. در یک دستِ مرد پرونده ای سیاه رنگ و در دست دیگرش قفلِ فرمان اتومبیل دیده می شود. مرد با نگاهی طلبکارانه به پُشتِ سر خود نگاه می کند.