کتاب جنین هم خاطره دارد! دیوید بی چمبرلین نشر پندار تابان

کتابی در دست دارید مدعی است نوزاد نه تنها تولد، بلکه زندگی درون رحم و حتی زندگی های پیشین خود را به یاد دارد. مباحثی در این کتاب وجود دارد که برای اکثریت ما باورکردنی نیست. اما اهمیت این کتاب در این است که ما را به تفکر وادارد. اگر این مباحث حقیقت داشته باشد چه؟ آیا بهتر نیست از بدو تشکیل نطفه جنین را موجودی باشخصیت تصور کنیم، با او حرف بزنیم، برایش موسیقی پخش کنیم، در هنگام تولد او را بی جهت آزار ندهیم و پس از تولد او را از مادر جدا نکنیم؟ باور کنیم که این موجود کوچک بیش از آنچه تصور می کنیم دارای احساس و ادراک است و ذهن او مانند یک نوار خالی آماده ی درک و احساس و ضبط هر آن چیزی است که دریافت کند؟ در این صورت آیا بهتر نیست این نوار را از همان آغاز با اصوات شفاف و حتی المقدور بدون پارازیت پر کنیم؟ کتاب «نوزادان تولد را به خاطر می آورند» نگاه دیگری است به عالم ناشناخته ها. دیوید چمبرلین با استفاده از تجربیات صدها محقق در رشته های مختلف روا نشناسی، روا نکاوی، اطفال و همچنین متخصصین مامایی و زایمان کوشیده است تا دامنه ی این نگاه را وسعت بخشد. کتاب حاضر قطعاً برای بسیاری از انسان هایی که در امر «وجود» دچار ابهام هستند و سؤالاتی چون از کجا آمده ایم، در اینجا چه وظیفه ای داریم و به کجا م یرویم در ذهنشان مطرح است، تا حدی راه گشا و سودمند است. یا لااقل اشارتی است به اینکه زندگی را چگونه باید آغاز کرد؟ به همین جهت مطالعه کتاب را به کسانی که خصوصاً چنین تفکراتی دارند، توصیه می نمایم.