کتاب صوتی بیژن و منیژه نشر نوین کتاب

ممکن است شما عنوان کتاب را دیده باشید و خیال کرده باشید با یک اثر کلاسیک و مرتبط با ادبیات کهن فارسی طرفید، مشابه آنچه در کتاب فردوسی خوانده‌ایم اما باید بدانید با یک رمان کاملا معاصر مواجه شده‌اید که نه تنها یک بازه زمانی سی چهل ساله را مرور می‌کند، بلکه سرشار از احساسات آشنا مربوط به بشر مدرن است و البته ربط بسیار زیادی به این واژه زیبا دارد: عشق! و جالب است بدانید این اثر، تندیس بهترین رمان سومین دوره جایزه روزی روزگاری را از آن خود و نویسنده کرده است. مهاجران معمولا برمی‌گردند؛ هر یک به دلیلی. در «بیژن و منیژه»، اردلان داستان ما که به دلایل مختلفی از جمله مرگ مادر و ازدواج خواهرزاده‌ها و... بلیت پرواز تهران را نخریده، این بار به خاطر خاکسپاری پدرش برمی‌گردد و با دوست دوران کودکی‌اش سعید که راوی داستان هم به حساب می‌آید، دمخور می‌شود. آنها گذشته‌های دور خود را مرور می‌کند و در جریان این خاطره‌بازی مخاطب را هم به بحر لذت داستان‌خوانی می‌برند و شما زبان را هم به این جذابیت‌ها و خوشخوانی بیفزایید؛ زبانی شفاف که مطابق سنت تاریخی رمان، صرفا قرار است که به بازتاب واقعیت بپردازد، اما چنان به ذات زبان روزمره نزدیک می‌شود که خاصیت شاعرانگی نیز پیدا می‌کند. این کتاب، حاصل زبان داستانی است که در آن گیر نمی‌کنید ولی عجیب گیراست. در واقع مثل شیشه‌ای شفاف است که جهان داستان را از طریق آن می‌بینید و همزمان از شیشه نگاره لذت می برید! داستان این کتاب، حول محور مثلثی عشقی می‌چرخد. عشق نوجوانی که پس از گذر ایام و با شروع رمان، با در کنار هم قرار گرفتن سعید(راوی)، اردلان و هما (بنفشه) بار دیگر زنده می‌شود. بخشی از خوشخوانی بیژن و منیژه به ریتم تند و گاه متغیر روایت آن برمی‌گردد در کنار ریتم، آنچه که این روایت بدون پیشرفت را خواندنی می‌سازد، به کارگیری (هرچند کمرنگ) کشش داستانی است. این مسئله به ویژه در پایان فصل‌ها به چشم می‌خورد؛ در اینجا سعید مطابق مضمون اصلی اثر که یادآوری خاطرات است، از تغییرات محله‌شان به نحوی کشاف و آمارگیرانه یاد می‌کند. روی هم رفته «بیژن و منیژه» شما را به یک طهران‌شناسی مختصر و مردم‌شناسی مفصل رهنمون می‌شود و از این نظر، یک رمان منحصر به فرد است.