کتاب جاودانگان نشر چشمه

قلم خوب. فصل‌های اول کمی خسته‌کننده. فصل‌های آخر جذاب. گاهی آکنده از توصیفات. برخی دیالوگ‌های فرعی و مربوط به گفتگوی روتین جالب دیالوگ ها و مونولوگ‌های مربوط به اصل ماجرا و باورهای شخصیت‌ها سطحی بود. نقطه اوج، جذابیت چندانی نداشت. فلاش‌بک به آغاز ماجرای قصر فوق‌العاده جالب و خواندنی بود. اشاره‌های تاریخی خوب بود. داستان نهایتا ابهامات زیادی داره. در کل بد نیست. کلا نویسنده و عنوان و موضوع باعث میشه توقع زیادی داشته باشی ولی توقع برآورده نمیشه

اولین کتابی بود که از آقای جولایی می خوندم. نوشتاری فوق العاده روان داشتند و علاقه‌مند شدم که سایر کتاب های ایشون رو هم بخونم. داستان مربوط به مامور عدلیه ای است که برای رسیدگی به پرونده شکایت مردم، وارد قصبه ای می‌شود و با اتفاقاتی رو به رو می‌شود که حتی تصور آن را نمی‌کرد.

از آقای جولایی بعید بود چنین رمانی. سال‌هاست بااشتیاق آثارشان را می‌خوانم و قلم‌شان را تحسین می‌کنم. در یک کلام، دنیا و آدم‌هایی را که در جاودانگان به تصویر کشیده شده، دوست نداشتم. هرچند که قلم همچنان شیواست. ارادت

نسبت به باقی اثار جولایی بسیار ضعیف تر بود اما به عنوان یک کار جدید در موضوعات داستانی نویسنده های ایرانی ارزش خوندن و وقت گذاشتن داشت

خط اصلی داستان کاملا تقلیدی بود و نویسنده نتونسته بود هیچ رنگ بومی و ایرانی‌ای بهش بده، با این که برای این کار تلاش کرده بود.

داستان قشنگی بود. داستان خون آشامی به سبک ایرانی. فقط تو خلاصه کل داستان لو دادین

اقتباس جذابی از رمان. کنت دراکولا که با عناصر تاریخی ترکیب شده بود.

یه تقلید خیلی ضعیف از برام استوکر

حسین علیزاده

۱۴۰۲-۰۸-۲۹

2

سرقت ادبی