کتاب واژگونه خوانی استبداد ایرانی نشر مانیاهنر

کتاب واژگونه‌خوانی استبداد ایرانی در پی این نیست که صدق و کذب گزاره‌های نظری و گفتمانی موجود را در قبال توضیح وضعیت‌های تاریخی بررسی کند یا وضعیت ایران را در یکی از سنخ‌های از پیش موجود جای دهد و یا دوره‌های بلند تاریخی را ذیل یک مفهوم یک‌دست کند؛ مساله این است که چه شد که بازنمایی ایران به مثابه‌ی استبداد، به گفتمان غالب بدل گشت؟ مساله‌ی اصلی کتاب این است که اگر گفتمان غالب علوم اجتماعی در ایران، استبداد را محوری اصلی برای تبیین رویدادهای تاریخی ایران در نظر گرفته است، آن‌گاه استبداد ایرانی چگونه و از چه زمانی پروبلماتیک شده است؟ و آیا استبداد ایرانی دارای بداهت عینی و نظری است؟ آیا محققان ایرانی استبداد را به مثابه‌ی امری فراتاریخی در نظر گرفته‌اند؟ این‌جا است که پرسش هستی‌شناسی استبداد و تاریخ برآمدن‌اش - به مثابه‌ی یک علت تام و تعیین‌کننده در تاریخ ایران، خاصه تاریخ معاصر- کم‌تر مورد توجه قرار گرفته است.