کتاب صوتی شنیدن شهر نشر توسعه محتوای لحن دیگر

- از متن کتاب: در جهان کامل و مطلوب، دموکراسی گفتمانی به ایجاد شهرهای پایدار می‌انجامد، از مشارکت و نمایندگی پشتیبانی می‌کند و بی‌وقفه همگان را به حفظ محیط طبیعی، هدایت رشد اقتصادی و جست‌وجوی عدالت اجتماعی سوق می‌دهد. شهروندان، از هر جایگاه اجتماعی و در هر مکان و موقعیتی، می‌توانند قصه‌هایشان را برای یکدیگر نقل کنند. همه‌ی این‌ها به گفتمان بنیادینی ره می‌برد که در آن، پرداختن به مسائل پایداری اجتناب‌ناپذیر است. در چنین جهانی، شهروندان، هم‌داستان در سرنوشتی مشترک، از نهادهایشان می‌خواهند که به نیازهای جمعی و آتی توجه نشان دهند. قصه‌گویی نقشی مرکزی در همه‌ی این‌ها دارد. قصه‌گویی نه فقط لازمه‌ی دموکراسی قدرتمند است، که یکی از امیدبخش‌ترین مسیرها به سمت شهر پایدار هم از مجرای آن می‌گذرد. البته قصه‌گویی به‌تنهایی کافی نیست و وجود دولتی دموکراتیک و شهروندانی هشیار و تیزبین در کنار آن هم ضروری است. مسلماً بحث من این‌جا زیادی هنجاری است و گرفتارِ خوش‌بینی‌های نهفته در دلِ امیدواری. البته به دام آرمان‌شهرباوری هم نمی‌افتد، چرا که در عین حال به موانع پیش‌روی پایداری و دموکراسی و پیوند مسئله‌دار قصه‌گویی و پایداری بی‌اعتنا نیست. در جهان ناکامل، نیروهای تهدیدگرِ پایداری قدرتمندند و پاد‌‌‌قصه‌هایی را وسط می‌گذارند که قدرت ما برای تخیل شهر پایدار را تحلیل می‌بَرند. مواردی از قبیل این‌که فقط متخصصانْ دانش مدیریت محیط‌زیست را دارند یا این‌که پایداری منافیِ رفاه و آسایش است، تنها دو مثال از صدها هستند. قصه‌ها این توان را دارند که به فهم و دریافت‌های ما نظم و انضباط ببخشند، بنابراین به شکل اجتناب‌ناپذیری از قصه‌های عمومی برای کنترل دیگران نیز استفاده می‌شود. با این حال، حتی آن‌هایی هم که با وفاداری تام‌وتمام به جایگاه و منافع‌شان وارد عرصه‌ی عمومی می‌شوند، در معرض بحث متقابل و استدلال‌های متضاد با خود قرار می‌گیرند. ایده‌های عمومی به خودی خود واجد نیرو و قدرتی هستند که نمی‌توان آن را به‌سادگی مهار کرد. شاید شهر مقر شُور و مشورت‌ عمومی در خصوص پایداری‌اش باشد، اما پایداری صرفاً فرایندی محلی نیست. پایداری چند‌‌‌مقیاسی است، پیامدهایش به مرزهای سیاسی بی‌توجه‌اند و تحققش مستلزم عمل در سطوح مختلف محلی، منطقه‌ای، ملی و جهانی است. در نتیجه، دموکراسی گفتمانی در مقام حامی شهر پایدار نیز می‌باید چند‌‌مقیاسی باشد. دموکراسی گفتمانی باید بتواند قصه‌هایی را از مکان‌های مختلف به هم پیوند بزند، و اقداماتی را به شکل همزمان در مناطق مختلف تدارک ببیند. همه‌ی این‌ها، در کنار مواردی دیگر، چالش‌هایی در راه رسیدن به شهر پایدار ایجاد می‌کنند. برای نزدیک‌تر شدن به هدف‌مان، می‌باید در پی پروراندن نوعی دموکراسی با قصه‌گوییِ قدرتمند و همه‌شمول باشیم.