کتاب کودکی نیکیتا نشر خزه

در بیشه فاخته‌ای نغمه می‌خواند. لابد چشمانش را بسته و باد به غبغب انداخته بود و مثل همیشه شیرین و غمناک می‌خواند؛ می خواند که همیشه چنین بوده، همه چیز می‌گذرد، اما باز از نو آغاز می‌شود.