کتاب اصول توانمندسازی والدین در کاهش تعارض رفتاری نوجوانان اثر فاطمه راضی نشر برگ و باد

کودکی یکی از مراحل مهم زندگی است که در آن شخصیت فرد شکل می‌گیرد. بیشتر تعارضات و اختلالات رفتاری در دوران بلوغ و بزرگ‌سالی، از سهل‌انگاری در رابطه با مشکلات عاطفی و رفتاری کودکان مثل فقدان راهنمایی مناسب در فرآیند رشد و تحول نشأت می‌گیرد. مشکلات رفتاری معمولاً در سال‌های نخستین دوره‌ی کودکی مشاهده می‌شوند و بین سنین ۸ تا ۱۵ سالگی به اوج خود می‌رسند. هر جامعه‌ای وظیفه دارد فرزندان خود را ملزم به معاشرت کند. هرچند بیشتر اوقات، عوامل شهرنشینی از بسیاری جهات این تلاش را ناتوان کرده‌اند و کار جامعه‌پذیری کودک به مدارس واگذار شده است و مدارس به بالا بردن جای آگاهی اجتماعی کودک، توان خود را صرف عملکرد تحصیلی کودک کرده‌اند. با این وجود جوامع روستایی نقش خود را از طریق رویدادهای مختلف اجتماعی‌تر انجام داده‌اند و کودک در این مناطق از یک کودک شهری بهتر اجتماعی می‌شود. مدارس تنها مؤسساتی هستند که می‌توانند به اندازه‌ی کافی به جامعه‌پذیری کودکان کمک کنند. یک معلم خردمند و آگاه از ارزش والای همکاری معلم و والدین در تربیت دانش‌آموز غافل نخواهد شد و پیگیر و مشتاق باید باشد. والدین نیز باید به دنبال همکاری متقابل با معلم باشند. فروید، می‌گوید: از آنجا که انسان با دو احساس اساسی متولد می‌شود، احساس عشق و سازندگی، احساس بیزاری و نابودی، هدف مدرسه از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است. نوع صحیح آموزش بسیار مهم‌تر از هر نوع ثروت است؛ آموزش جسم و روان سودمند خواهد بود. به حداکثر ظرفیت در جهت صحیح نه‌تنها برای کودک بلکه برای رفاه و منافع کل جامعه؛ بنابراین مدرسه قرار است کودک را به هر معنی و به هر قیمتی ملزم به معاشرت کند