کتاب صوتی چه چیزی شما را هدایت می کند؟ الن یاشینسکی چوت یاسین قاسمی‌بجد

- بخشی از کتاب: من تک‌فرزند هستم و بدون داشتن خانواده یا گروه اجتماعی پرجمعیتی در اطرافم بزرگ شدم. تجربه‌ای که نشان می‌دهد من در خانواده‌ام چه احساسی داشتم، تنها نشستن در صندلی عقب ماشین خانوادگی‌مان درحالی‌که والدینم در صندلی‌های جلو با یکدیگر تعامل داشتند. من خودم را دختر کوچکی می‌دانستم که در صندلی عقب تنهاست. این به معنای غمگین بودن یا تنهایی نبود. این فقط تجربه زندگی من بود. وقتی بزرگ شدم، انگیزه قوی‌ای برای ارتباط با مردم داشتم و دوستان زیادی پیدا کردم. با خانواده دوستانم وقت گذراندم و متوجه شدم که آن‌ها با من متفاوت هستند. آن‌ها تعاملی، پر سروصداتر و قوی‌تر بودند. آن‌ها افراد بیشتری هم داشتند. من شدیداً به این گروه‌های پر سروصدا و درگیر از مردم و نحوه شکل‌گیری شخصیت افراد این نوع از خانواده‌ها علاقه داشتم. آن علایق و مشاهدات دوران کودکی بخشی از چیزی بود که درنهایت مرا به کار اجتماعی و تدریس سوق داد. در دانشکده مددکاری اجتماعی دانشگاه میشیگان، به مددکاران اجتماعی تازه‌کار نحوه برخورد با خانواده‌ها را آموزش دادم. برای نشان دادن اینکه چگونه پویایی خانواده (شخصیت) ما را شکل داده است، از تجربیات خودم در خودروی خانوادگی‌ام استفاده کردم. چهار صندلی جلوی اتاق گذاشتم که نشان‌دهنده یک ماشین بود و روی صندلی عقب نشستم. من پدر و مادرم را در صندلی جلو توصیف کردم و از شاگردانم پرسیدم که فکر کنند من به آن زمان برگشته‌ام و چگونه این مسائل توانسته‌اند دیدگاه من نسبت به خودم و جهان را شکل دهند. آموزش این مفهوم در ابتدای کلاس راهی را به دانش‌آموزانم نشان داد تا تصور کنند که چگونه می‌توانند برای خانواده‌هایی که ممکن است روی آن‌ها کار کنند مفید باشند. همچنین به آن‌ها کمک کرد تا گذشته خود را درک کنند و از آنچه در خودروی‌شان در مورد خود یاد گرفته‌اند آگاه شوند، که برای هر کسی که با خانواده کار خواهد کرد دانش ارزشمندی است. بسیاری از شاگردانم به من می‌گفتند: «خدایا، به محض اینکه کلاس شما را ترک کردم به مامانم زنگ زدم» یا «فقط مجبور شدم به برادرم زنگ بزنم تا در مورد این موضوع صحبت کنم.» لحظات «آها! پس این‌طور بوده» زیادی برای شاگردانم فراهم کرد. همچنین لحظات «آهان» زیادی را در تمرینات من فراهم کرد. من اخیراً با زنی کار می‌کردم که پدرش مبتلا به زوال ذهنی یا شناختی بود. او عصبانی بود زیرا مراقبت از او را سازمان‌دهی می‌کرد و خواهر و برادرهایش فقط وقتی به آن‌ها می‌گفت که چه‌کاری باید انجام دهند، حاضر می‌شدند. مثال ماشین را برایش توضیح دادم و اشاره کردم که پدرش قبلاً در صندلی راننده (راننده در اینجا به معنی سرپرست خانواده است) بود اما دیگر قادر به ایفای آن نقش نبود. نه او و نه خواهر و برادرانش نمی‌خواستند راننده باشند، اما در نقشی که قبلاً به‌عنوان «سرپرست خانواده» ایجاد شده بود، با اکراه این نقش را بر عهده گرفت. هیچ چیزی در زندگی‌اش او را برای آن نقش آماده نکرده بود. در مورد بسیاری از مشتریانم، توضیح آن حرکات و پویایی‌ها بر حسب صندلی هر فرد در ماشین، تعاملات متغیر و چالش‌برانگیز خانواده او را به‌گونه‌ای روشن کرد که به او کمک کرد وضعیت و رفتار و واکنش‌های خود را واضح‌تر ببیند. این کتاب، چه چیزی شما را هدایت می‌کند؟، نوشته شده است تا به شما کمک کند همان لحظه کلمه «آها! پس این‌طور بوده» را از زبان خود جاری کنید.