کتاب عابر هوایی نشر بیدگل

در نگاه اول، ظاهر این نمایشنامه بسیار مرموز و جذاب به نظر می‌رسید. اعتراف می‌کنم برای این انتخابش کردم، چون اشتباهی لپی‌ای که در جمع دوستانمان پیش آمده بود را به یادم می‌آورد: (فلانی، کنار پل عابر هوایی منتظریم..) عابر هوایی روایتی از گسستن بندهاست؛ اینکه چگونه فردی که در چرخه‌ی طاقت‌فرسای زندگی روزمره (شما بخوانید مدرنیته) گرفتار شده، سرانجام تصمیم می‌گیرد پرواز را تجربه کند. بدون شک، پرواز جسارت بزرگی می‌طلبد و اضطرابی عمیق برمی‌انگیزد—کابوس‌های مالیخولیایی همسر شخصیت اصلی نمود بارز این اضطراب است. با این‌حال، مشکلات ویراستاری و دیالوگ‌های عجیب، مانع چشیدن لذت این پرواز می‌شود. البته، از حق نگذریم، همین دیالوگ‌های نامتعارف به طرز ماهرانه‌ای می‌توانند شما را از شخصیت‌های انگلیسی نمایشنامه متنفر کنند. اجرایی از این نمایشنامه ندیده‌ام و بعید می‌دانم که امکان اجرای آن وجود داشته باشد، اما فکر می‌کنم این اثر می‌تواند حس وحشتی خاص را در مخاطب برانگیزد—به‌ویژه در نیمه‌ی دوم و صحنه‌های دادگاه. بالاخره، پرواز کردن هم وحشتناک است، مگر نه؟