کتاب مراسم قطع دست در اسپوکن نشر بیدگل

ششمین و آخرین نمایشنامه ی مک دونا که در کنار پنج اثر دیگه اش تو کوششی نه ماهه نوشته شد. از نظر شخصیت پردازی و انسجام قصه پایین تر از سه گانه ی لی نین و مرد بالشی و بالاتر از مامور های اعدام قرار میگیره و از نظر دیالوگ نویسی همپای تمام کارهای مک دونا در سطحی عالی. داستان کار مایکل ، مردی که فقط یک چیز براش مهمه. پیدا کردن دستی که تو هفده سالگیش ازش گرفتن و برای این کار از هیچی فرو گذار نیست. کل نمایش داستان این مرد در یک شب تو هتلی درب و داغونه. جایی که دختر و پسر علف فروشی به بهونه ی پیدا کردن دست مایکل اونو از اسپوکن کشوندن به اونجا. خوب بود در کل. اما ضعیف تر از سایر نمایش نامه هاش.

برای دوستانی که هنوز کتاب رو مطالعه نکردن، اگر همه ی آثار دیگه ی نویسنده رو خوندید که هیچ اما اگر نه، به اطلاع تون میرسونم که مترجم خیلی لطف کرده در قسمت اول، پایان مابقی کتاب هارو لو داده! مقدمه اسپویل داره و پیشنهاد میکنم صفحات آخرش رو نخونید.

بنظر من نویسنده خیلی قشنگ آدمی رو به نمایش گذاشته بود که تمام زندگیش رو صرف رسیدن یا پیدا کردن چیزی میکنه که حتی اگه بهش برسه هم نمیتونه ازش استفاده کنه یا حتی وحشتناک تر از اون انقدر سر رسیدن به اون چیز وسواس به خرج داده که حتی وقتی پیداش هم کرده به واقعی بودنش شک داشته و دوباره به گشتن ادامه داده...

مراسم قطع دست ازسه گانه لی نین ضعیفتر اما به طورکلی نسبت به اکثر قریب به اتفاق کارهای مک دونا کمتر دیالوگ اضافه یا تکرار در نگارش دیالوگها داره شخصیت پردازی درجه یکه برای کسانیکه تازه میخواهند با مک دونا آشنا بشند این اثر بهترین کار برای آشنایی با سبک این نویسنده ست

فقط بخش آخر که طرف با مادرش پشت تلفن حرف میزنه ، شرایط خیلی حساس و خطرناکیه ولی توی همین بخش چاشنیِ کمدی رو بهش اضافه کرده که خیلی باحالش میکنه.

به نظر من این نمایشنامه بعد از مرد بالشی، بهترین نوشته‌ی مک‌دوناست. خونسردی جنایتکاران و مضحک نشان دادن وقایع سهمگین، آدم را به یاد ساخته‌های سینمایی تارانتینو می‌اندازد.

اگر چه مک دونا در نمایشنامه هاش همه اصول یک نمایشنامه تمام عیار رو رعایت می کنه اما خشونت زایدالوصفی که تو کارهاش هست بعضا مخاطب رو زده می کنه

سیدحسین قادری

۱۴۰۳-۰۴-۰۸

5

از مردبالشی بیشتر دوستش داشتم. اگه مثل من اهل نمایش‌نامه نیستین حتما با آثار مک‌دونا شروع کنید بعد که همه رو تموم کردین منتظر بمونین آقای مک‌دونا یکی دیگه بنویسه!

تازه با مارتین مک‌دونا آشنا شدم ولی خیلی از نثرش خوشم اومد. شخصیت‌پردازی عالی انجام شده، یه کمدی سیاه تمام‌عیار

من بیشتر کتابهای مک دونا رو خوندم.به نظرم بهترینشون غرب غم زده بود .مرد بالشی و مامور اعدام و همین کتاب هم پیشنهاد میشه