نمایشنامههایی که برای این مجموعه انتخاب شدهاند متنهای کوتاهی هستند که اوژن یونسکو در بین سالهای ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۲، یعنی در آغاز کارش نوشته است. کوتاهند چون هنوز او کاری ثابت نداشت و اینگونه نمایشهای خندهدار بیشتر مورد اقبال کافه تئاترها بودند. چند نمایشنامه هم برای رادیو نوشت که بعدها به صحنه هم، رفتند. طنز گزندۀ یونسکو خیلی زود مورد توجه قرار گرفت و با درآمدی که از اجرای نمایشنامههای کوتاهش بدست آورد، توانست وقت بیشتری برای مشاهده، مطالعه و نگارش نمایشنامههای طولانیتر داشته باشد. او از مهارتها و تجربیاتش در نگارش طنز، اعجاببرانگیزی، غافلگیری و بویژه مطالعاتش در ادبیات فرانسه و رومانی برای آفرینش آثارش، استفاده کرد و چند شاهکار آفرید. و روزگار که از اوان کودکیش با او سر ستیز داشت، سرانجام روی خوش نشان داد و او را به اوج شهرت رساند.
مسئلهای که حتا تا آخرین روزهای زندگی، ذهن او را مشغول میداشت، مشکلات دوران کودکی و نوجوانی بویژه خاطرههای بد از دعواهای خانوادگی و رفتار غیرانسانی و ابنالوقتی پدرش بود. تأثیر این موقعیتهای خانوادگی در همۀ نمایشنامههایش و بویژه در نمایشهای کوتاهی که در دورۀ جوانی نوشته بود، بسیار است.
در این مجموعه برای ارائۀ برخی دانستنیها دربارۀ نمایشنامههای اوژن یونسکو از یادداشتهای امانوئل ژاکار در تئاتر کامل یونسکو، استفاده شده است