‌‫رهبری آسان افراد سخت
چگونه افراد خودمدار، بدبین، خودشیفته و سخت را مدیریت کنیم

در جایگاه رهبر، وقتی ناچارید با افراد دشوار سروکار داشته باشید، چه کار می‌کنید؟ آن‌ها را از پروژه خارج می‌کنید؟ آن‌ها را در انظار عمومی مجازات می‌کنید؟ وضعیت را نادیده می‌گیرید و انتظار دارید که تیم از عهده‌ی آن برآید؟ آن‌ها را در «طرح بهبود عملکرد» قرار می‌دهید و آن را به مشکل منابع انسانی تبدیل می‌کنید؟ مسئولیت‌‌های آن‌ها را به حداقل می‌رسانید؟ آن‌ها را به گروه دیگری منتقل می‌کنید تا به مشکلِ فردی دیگر تبدیل شوند؟ اغلب اوقات، رهبرانْ مشکلات افرادشان را برای مدت طولانی نادیده می‌گیرند زیرا از درگیری می‌ترسند یا اگر اقدام کنند، به دلیل‌‌‌ بی‌تجربگی یا این‌که‌‌‌‌ نمی‌دانند چه کاری باید انجام دهند، شرایط را بد اداره می‌کنند. در موارد پیچیده‌تر، جایگزینی این افراد حتی ممکن است دشوارتر باشد یا این‌که امکان دارد رهبر رابطه‌ی نزدیکی با آن‌ها داشته باشد. اقدام نکردن می‌تواند به همه‌ی کسانی که در اطراف افراد دشوار هستند آسیب برساند و دیگران را، قبل از آن‌که خود افراد دشوار کار را ترک کنند، به ترک کار سوق دهد. عکس آن می‌تواند به همان اندازه بد باشد؛ گاهی اوقات رهبران خیلی زود به کار افراد دشوار خاتمه می‌دهند، که این کار به گروه آسیب می‌رساند و فرصتی به اعضای گروه برای تغییر و اصلاح افراد دشوار ‌‌‌نمی‌دهند. چگونگی مدیریت چنین شرایطی است که شما را نزد دیگران در جایگاه یک رهبر تعریف می‌کند و تفاوت بین یک مدیر خوب و یک مدیر عالی را نشان می‌دهد. رهبر عالی‌‌‌ بی‌باکانه، مستقیم و سریع با مشکل رو‌به‌رو خواهد شد و در این روند، در تبدیل افراد دشوار به افراد شگرف، تعالی بخشیدن به آن‌ها و انرژی دادن به کل تیم مهارت دارد...