مقدمه‌‌ای بر روانشناسی یونگ

یونگ مورد دختربچه نه‌ساله‌ای را وصف می‌کند که ماهها درجه حرارت پایینی داشت و نمی‌توانست در مدرسه حضور پیدا کند، در حالتی که برای این عارضه وی علت واضحی پیدا نبود. پدر و مادر او از زندگی با یکدیگر ناخشنود و در آرزوی جدایی بودند، ولیکن در این راه به برداشتن قدم واقعی و غایی قادر نمی‌شدند. آنان اطمینان خاطر داشتند که فرزندشان در این‌باره چیزی نمی‌داند و از هیچ بابتی نگرانی و اندوه ندارد. معهذا، رؤیاهای کودک نشان دادند که وی از وضع و موقعیت خانوادگی آگاه بوده است، و خود وی اعتراف کرد که هر گاه پدرش از شهر بیرون می‌رفت (چه او برای کار و کسب گاهی سفر می‌کرد) او از این می‌ترسید که وی ممکن است هیچ‌گاه بازنگردد. دختر همچنین خاطرنشان ساخت که مادرش در این‌گونه مواقع، هنگام مسافرتهای پدرش، خوشبخت‌تر و شادتر به نظر می‌رسد. پدر و مادر دختر سرانجام پی بردند که آنان، با لاینحل گذاشتن مسئله خویش، موجب بیماری کودک گشته‌اند، بدین‌ترتیب مجبور بودند که یا انطباق و سازش در میانه خود به وجود آورند، و یا اینکه از یکدیگر جدا شوند. آنان راه حل دوم را انتخاب کردند، و برای کودک کاملاً توجیه نمودند که وی از هیچ‌کدام کاملاً جدا نمی‌شود، بلکه در آینده دو خانه خواهد داشت؛ و یا اینکه چنین تدبیری کمال مطلوب نبود، خاطر کودک از ترسهای مبهم و مکاشفات درونی، آنچنان تسکین قابل ملاحظه‌ای یافت که به‌زودی حالش خوب شد و توانست که به مدرسه برگردد.